چکیده:
شادکامی یک حالت ذهنی مثبت است که با احساسات خوشایند، رضایت از زندگی و احساس هدفمندی همراه است. احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی دو مفهوم مهم در روانشناسی هستند که ممکن است با شادکامی مرتبط باشند. احساس پیوستگی به احساس امنیت و اعتماد به دیگران اشاره دارد. نارسایی هیجانی به دشواری در شناسایی، بیان و مدیریت هیجانات اشاره دارد.
هدف از این مقاله بررسی رابطه بین احساس پیوستگی، نارسایی هیجانی و شادکامی است. نتایج پژوهش نشان داد که بین احساس پیوستگی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین نارسایی هیجانی و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. این یافته ها نشان می دهد که احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی می توانند نقش مهمی در تعیین میزان شادکامی افراد داشته باشند.
مقدمه:
شادکامی یک حالت ذهنی مثبت است که با احساسات خوشایند، رضایت از زندگی و احساس هدفمندی همراه است. شادکامی یک هدف مهم در زندگی بسیاری از افراد است و بهزیستی روانی و سلامت جسمی را بهبود می بخشد.
احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی دو مفهوم مهم در روانشناسی هستند که ممکن است با شادکامی مرتبط باشند. احساس پیوستگی به احساس امنیت و اعتماد به دیگران اشاره دارد. افراد دارای احساس پیوستگی قوی، معمولاً روابط مثبت و حمایت کننده ای با دیگران دارند و احساس می کنند که در دنیایی قابل پیش بینی و قابل کنترل زندگی می کنند.
نارسایی هیجانی به دشواری در شناسایی، بیان و مدیریت هیجانات اشاره دارد. افراد دارای نارسایی هیجانی ممکن است در تشخیص احساسات خود مشکل داشته باشند، نتوانند احساسات خود را به طور موثر بیان کنند و یا نتوانند احساسات خود را به طور سالم مدیریت کنند.
فرضیه ها:
بر اساس نظریات موجود در روانشناسی، فرض می شود که بین احساس پیوستگی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. افراد دارای احساس پیوستگی قوی، معمولاً روابط مثبت و حمایت کننده ای با دیگران دارند و احساس می کنند که در دنیایی قابل پیش بینی و قابل کنترل زندگی می کنند. این عوامل می توانند به افزایش شادکامی افراد کمک کنند.
همچنین فرض می شود که بین نارسایی هیجانی و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. افراد دارای نارسایی هیجانی ممکن است در تشخیص احساسات خود مشکل داشته باشند، نتوانند احساسات خود را به طور موثر بیان کنند و یا نتوانند احساسات خود را به طور سالم مدیریت کنند. این عوامل می توانند به کاهش شادکامی افراد کمک کنند.
روش:
این پژوهش یک مطالعه همبستگی بود که در آن از روش پرسشنامه ای استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل 283 نفر از دانش آموزان دبیرستانی بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، احساس پیوستگی آنتونوسکی و پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو استفاده شد.
یافته ها:
نتایج پژوهش نشان داد که بین احساس پیوستگی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (r = .45، p < .01). همچنین بین نارسایی هیجانی و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد (r = -.32، p < .01).
بحث:
نتایج این پژوهش نشان داد که احساس پیوستگی و نارسایی هیجانی می توانند نقش مهمی در تعیین میزان شادکامی افراد داشته باشند. افراد دارای احساس پیوستگی قوی، معمولاً روابط مثبت و حمایت کننده ای با دیگران دارند و احساس می کنند که در دنیایی قابل پیش بینی و قابل کنترل زندگی می کنند. این عوامل می توانند به افزایش شادکامی افراد کمک کنند.
افراد دارای نارسایی هیجانی ممکن است در تشخیص احساسات خود مشکل داشته باشند، نتوانند احساسات خود را به طور موثر بیان کنند و یا نتوانند احساسات خود را به طور سالم مدیریت کنند. این عوامل می توانند به کاهش شادکامی افراد کمک کنند.
نتیجه گیری:
نتایج این پژوهش نشان می دهد که تقویت احساس پیوستگی و کاهش نارسایی هیجانی می تواند به بهبود شادکامی افراد کمک کند.