کاهش نرخ سود و افزایش عرضه تسهیلات دو سیاست مالی هستند که می توانند تأثیرات متفاوتی بر رشد تولید بخش کشاورزی و سایر بخش های اقتصادی داشته باشند.
کاهش نرخ سود
کاهش نرخ سود باعث کاهش هزینه تأمین مالی برای بنگاه ها می شود. این امر می تواند منجر به افزایش سرمایه گذاری و تولید شود. در بخش کشاورزی، کاهش نرخ سود می تواند باعث افزایش سرمایه گذاری در ماشین آلات و تجهیزات، توسعه زیرساخت های کشاورزی، و بهبود بهره وری شود. این امر می تواند منجر به افزایش تولید محصولات کشاورزی و بهبود وضعیت معیشت کشاورزان شود.
افزایش عرضه تسهیلات
افزایش عرضه تسهیلات نیز می تواند منجر به افزایش سرمایه گذاری و تولید شود. با این حال، اثر افزایش عرضه تسهیلات ممکن است به اندازه کاهش نرخ سود نباشد. دلیل این امر این است که کاهش نرخ سود باعث کاهش هزینه تأمین مالی برای همه بنگاه ها می شود، در حالی که افزایش عرضه تسهیلات فقط باعث افزایش دسترسی برخی از بنگاه ها به تسهیلات می شود.
مقایسه اثرات کاهش نرخ سود و افزایش عرضه تسهیلات
یک مطالعه که با استفاده از الگوی تعادل عمومی قابل محاسبه مالی (FCGE) انجام شده است، نشان داد که کاهش نرخ سود تأثیر بیشتری بر رشد تولید بخش کشاورزی و سایر بخش های اقتصادی نسبت به افزایش عرضه تسهیلات دارد. در این مطالعه، کاهش نرخ سود باعث افزایش 1.2 درصدی تولید ناخالص داخلی واقعی در ایران شده است، در حالی که افزایش عرضه تسهیلات تنها باعث افزایش 0.6 درصدی تولید ناخالص داخلی واقعی شده است.
در بخش کشاورزی، کاهش نرخ سود باعث افزایش 2.2 درصدی تولید محصولات کشاورزی در ایران شده است، در حالی که افزایش عرضه تسهیلات تنها باعث افزایش 1.5 درصدی تولید محصولات کشاورزی شده است.
علاوه بر این، کاهش نرخ سود باعث کاهش نرخ رشد تورم در ایران شده است، در حالی که افزایش عرضه تسهیلات باعث افزایش نرخ رشد تورم شده است.
نتیجه گیری
کاهش نرخ سود و افزایش عرضه تسهیلات دو سیاست مالی هستند که می توانند تأثیرات مثبتی بر رشد تولید بخش کشاورزی و سایر بخش های اقتصادی داشته باشند. با این حال، اثر کاهش نرخ سود معمولاً بیشتر از اثر افزایش عرضه تسهیلات است. بنابراین، سیاست گذاران می توانند با کاهش نرخ سود، تأثیر بیشتری بر رشد اقتصادی داشته باشند.