سندرم استکهلم یک اختلال روانی است که در آن قربانی یک رویداد خشونت آمیز یا گروگانگیری، نسبت به جلاد یا گروگانگیر خود احساس همدردی یا حتی عشق می کند. این سندرم  اولین بار در سال 1973 هنگامی که چهار مرد یک بانک در استکهلم، سوئد را گروگان گرفتند، مشاهده شد. در طول گروگانگیری، گروگان ها با گروگانگیران خود دوست شدند و حتی از آنها در برابر پلیس دفاع کردند.

علائم سندرم استکهلم می تواند شامل موارد زیر باشد:

احساس همدردی یا حتی عشق به جلاد یا گروگانگیر
رد یا حداقل درک کم از رفتار خشونت آمیز جلاد یا گروگانگیر
احساس اعتماد یا حتی وفاداری به جلاد یا گروگانگیر
احساس ترس یا اضطراب از ترک جلاد یا گروگانگیر

سندرم استکهلم می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:

احساس ناامیدی یا درماندگی قربانی
تلاش قربانی برای سازگاری با شرایط
تلاش قربانی برای حفظ جان خود

هیچ درمانی برای سندرم استکهلم وجود ندارد، اما درمان های حمایتی می تواند به قربانیان کمک کند تا با علائم خود کنار بیایند. درمان های حمایتی می تواند شامل موارد زیر باشد:

مشاوره فردی
گروه های حمایتی
داروهای ضد افسردگی یا اضطراب

در موارد شدید، ممکن است لازم باشد قربانیان برای مدتی در یک مرکز بستری شوند.
اگر فکر می کنید که ممکن است دچار سندرم استکهلم شده باشید، مهم است که برای کمک با یک متخصص بهداشت روان مشورت کنید. درمان می تواند به شما کمک کند تا علائم خود را مدیریت کنید و با تجربه خود کنار بیایید.