درباره نحوه انتقاد کردن و انتقاد سازنده و صحیح به دفعات و در موقعیت های مختلف سخن گفته شده است و اشاره کردن به موارد اینچنینی به دلیل تکرار زیاد، شاید چندان جذاب به نظر نرسد. در این راستا معتقدم، انتقاد سازنده می تواند کشور و ارگان های فعال در کشور را به مسیری رو به جلو هدایت کند و شاید تاکید بر این مطلب خالی از لطف نباشد که گفته شود نقد منصفانه و منطقی فقط برای گروهی خاص یا از سوی گروهی خاص در جامعه نیست. در هر جامعه یی هم گروه های مخالف و هم گروه های موافق وجود دارند و هر دو گروه می توانند برای پیشبرد صحیح امور دست به انتقاد بزنند. در همین راستا می توان به انتقادهایی که اکنون از طرف برخی به مجلس وارد است، اشاره کرد. آنچه مطرح است اینکه در هر شرایطی باید شأنیت مجلس حفظ شود و البته این به آن معنا نیست که نباید از مجلس انتقاد شود. اما به عقیده من انتقاد باید به گونه یی باشد که شأنیت مجلس را خدشه دار نکند.
اگر نگاهی به سابقه طولانی مجلس در کشورمان بیندازیم، می بینیم مجلس دارای تاریخی ۱۰۰ ساله است. از سوی دیگر مجلس باید استقلال خود را در هر شرایطی حفظ و به گونه یی عمل کند که مردم دچار این سوءتعبیر نشوند که مجلس استقلال ندارد و از سوی دولت تاثیر می گیرد و تمام تصمیماتش براساس آنچه دولت می خواهد، گرفته می شود. از این طریق مجلس می تواند اعتماد مردم را جلب کند و نمایندگان نیز می توانند به کار خود در جهت پیشبرد خواسته های مردم ادامه دهند. در تمام ادواری که مجلس فعالیت کرده است، دیده شده هر زمان که مجلس مقتدرانه عمل کرده و تصمیماتش از استقلال کافی برخوردار بوده است، کمترین انتقادها را از سوی منتقدان خود داشته و حتی هر وقت اقدامات مجلس این گونه بوده است، منتقدان مجلس نیز به گروه طرفداران و حامیان مجلس پیوسته اند. اما از سوی دیگر می توان اقداماتی برعکس این عملکردها را در نظر گرفت یعنی مجلسی بدون اقتدار و عدم استقلال باشد. چنین مجلسی همیشه و در همه ادوار منتقدان زیادی را با خود به همراه داشته است. در این رابطه نیز مردم بهترین قضاوت کنندگان هستند.
یعنی این مردم هستند که قضاوت می کنند در چه دوره یی مجلس دارای استقلال بوده و در چه دوره یی عدم استقلال و اقتدار را دارا بوده است. فارغ از این بحث، نکته یی که می توان به آن پرداخت این است که هر دو گروه باید از مجلس استقبال کند یعنی منتقدان با انتقادهای مصلحانه خود به عملکرد بهتر مجلس کمک کنند و حامیان نیز با حمایت خود در همین راستا حرکت کنند. در این شرایط مجلسی به دور از حرف و حدیث ها را می توان داشت. حرف و حدیث های زیادی نیز مبنی بر اینکه هر وقت هر یک از اصولگرایان انتقادی را علیه دولت مطرح می کنند از سوی حامیان داخل و خارج از مجلس مورد حمله قرار می گیرند شنیده می شود و در توضیح این مطلب می توان گفت مجلس از هر انتقاد سازنده یی استقبال می کند و تمام هدفش حرکت برای ایجاد رضایت در مردم و در جهت خواسته های مردم است.
البته نمی توان گفت تمام نقدها قابل پذیرش نیست و غیرمنصفانه است. در میان انتقادهای منتقدان نقدهایی دیده می شود که مجلس از آنها استفاده می کند. اصولگرایان نیز از این حق برخوردارند که اگر مجلس اقدامی انجام داد که نقدی بر آن وارد بود دارای این حق هستند که از مجلس انتقاد کنند. همان طور که در مطالب فوق گفته شد انتقاد فقط نباید از سوی گروه یا جناح خاصی باشد. انتقاد از سوی هر گروه یا جناحی که باشد اگر سازنده و بی غرض باشد، مفید و قابل استفاده است. به عقیده من مساله یی که مهم تر از طرح انتقاد از سوی گروه هاست این است که خود انتقاد مطرح شده چیست. انتقاد خردمندانه می تواند از سوی هر گروهی مطرح شود. در این میان برخی بر این باورند که دایره اصولگرایی هر روز تنگ تر می شود اما به عقیده من این باور درستی نیست چرا که فعالیت های اصولگرایان و روابط آنها این مطلب را تایید نمی کند.
شاید غیرمنصفانه نباشد اگر بگوییم افرادی که این مطلب را می گویند تعریف درستی از اصولگرایی و اصولگرایان ندارند چرا که اگر تعریف دقیق و درستی داشتند هرگز بر این باور نبودند. اصولگرایان واقعی، کم مدعاترین افراد هستند و خود و افکارشان را صرف مطالب مهم و محورهای اصلی می کنند.
این تعریفی است که می توان از اصولگرایان واقعی ارائه کرد، اما برخی با نام اصولگرا در نقطه مقابل اصولگرایان واقعی قرار دارند. به این معنا که همیشه به جای پرداختن به مطالب اصلی به حاشیه می روند و چون به حواشی توجه دارند همیشه از اصل موضوع غافل هستند. یک اصولگرای واقعی تلاش می کند نگرش های راستین خود را در یک چارچوب و با توجه به اصول سازماندهی کند تا اختلافات کاسته شود نه اینکه شاخه یی را بگیرند و همان را به گونه یی ادامه دهند که از سایر مطالب غافل شوند. این طور نیست که اصولگرایی با مخالفت با وزیری خاص یا اعتقادی خاص از دایره اصولگرایی خارج می شود. به عقیده من دایره اصولگرایی فراتر از بیان این مطالب است چرا که اصولگرایی در مقابل بخش گرایی قرار دارد. نکته دیگری که نباید از قلم انداخت این است که یک اصولگرای واقعی در شرایط خاص از حقوق خود می گذرد زیرا همیشه به مصلحت مردم، جامعه و حفظ نظام می اندیشد.
در مجلس نیز بین بیشتر گروه ها تعامل وجود دارد و همه در حال فعالیت هستند اما مساله یی که مطرح است اینکه در این میان ممکن است برخی در حمایت از دولت نقش افراطی را ایفا کنند که به نظر من این مساله چندان غیرعادی یا غیرقابل پیش بینی نیست. به هر حال همیشه گروهی مخالف و گروهی هم موافق وجود دارند و علاوه بر این دو گروه، گروهی نیز به صورت افراطی عمل می کنند که البته غیرمنصفانه است اگر آن را به تمام نمایندگان مجلس تعمیم دهیم.

منبع: / سایت / آفتاب ۱۳۸۹/۰۷/۱۷به نقل از: etemaad.com
نویسنده : حشمت الله فلاحت پیشه