پارسای داخل کشور کارشناسی ارشد 1395
پدیدآور: فاطمه شافعیان 
استاد راهنما: شهرام گیل آبادی
 استاد مشاور: ایوب آقاخانی
دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، دانشکده صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران
چکیده

ادیویک رسانه فراگیر و مردمی است که مخاطبان در هر مکان و زمان دلخواه با آن در ارتباط هستند. نمایش رادیویی یکی از انواع برنامه‌سازی رادیو است که مخاطب به دلیل تخیل‌زا بودن این ژانربا آن ارتباط نزدیکی برقرار می‌کند.تئاتر ازمنظر یک رسانه نسبت به رادیو مخاطب محدود‌‌‌تری دارد ولی این نوع نمایش نیز به دلیل اجرای زنده و نفس‌به‌نفس مورد استقبال قرار گرفته است. در سال 1386 مقوله جدیدی به نام رادیوتئاتر در ایران شروع به‌کار‌کرد. متاسفانه از شروع به کار این مقوله هیچ‌گونه پژوهش علمی و دقیق در این باب صورت نگرفته است. بنابراین تعریف درستی از رادیو تئاتر موجود نیست. هم‌چنین تفاوت این مقوله با نمایش رادیویی و تئاتر‌صحنه نیز مشخص نشده است.در این پایان نامه از طریق مصاحبه عمیق با 12 نفر متخصصان امر رادیوتئاتر به آسیب شناسی ساختاری رادیو تئاتر پرداخته شده است. متن مصاحبه‌ها پیاده و در فصل 4 مقوله بندی و بررسی شده اند. این متن ها براساس نظریه سطح دلالت معنا رولان بارت و نظریه سیستم مورد تحلیل تفسیری قرار گرفته است. در فصل 5تحلیل تفسیری مصاحبه‌ها وتاریخچه ازرادیو تئاترهای اجرا شده در جهان ارائه شده است. نتیجه به دست آمده از این تحلیل این است که رادیو تئاتر تلفیقی از امکانات رادیو و امکانات تئاتر است. تفاوت های اصلی این مقوله با نمایش رادیویی و تئاترصحنه در بازیگری، متن ، کارگردانی ، موسیقی ومخاطب است. بازیگر رادیو‌تئاتر باید هم توانایی بازیگری درمقابل تماشاگر و بازیگری میکروفون را داشته‌باشد . تفاوت اصلی متن رادیو تئاتر با نمایشنامه و متن نمایش رادیویی در توضیح است که باید شامل میزانسن صوتی و میزانسن حرکتی باشد. یک کارگردان رادیو تئاتر باید هم بر کارگردانی تئاتر صحنه و هم کارگردانی نمایش رادیویی مسلط باشد.مهم ترین وظیفه کارگردان انتخاب بازیگر است. موسیقی رادیو تئاتر می‌تواند زنده باشد. مخاطب رادیو‌تئاتر یک سطح از مخاطب عام فاصله دارد و با المان های بصری و شنیداری آشناست.کلیدواژه: نمایش رادیویی، تئاترصحنه، آسیب‌شناسی، رادیو تئاتر