همراه با شبکه، همگام با شور تشکلهاى غیر دولتى زنان(2)
قسمت اول این گزارش به آشنایى با شبکه ارتباطى سازمانهاى غیر دولتى و اولین نشست عمومى، همراه با انتخابات بازرسان در شهر مقدس مشهد اختصاص داشت و نیز ذکر سیاستهاى ده ساله شبکه و تشکیل چهار کمیته تخصصى آن؛ قسمت دوم نیز اختصاص به گفتگو با اعضاى شبکه و کمیتههاى آن و همچنین راهاندازى شبکه ارتباطى خیریههاى بانوان کشور دارد.
اعضاى شبکه چه مىگویند؟
در فرصتى که در این مجمع دست داد توانستیم با برخى از اعضاى شبکه و بخصوص اعضاى شوراى مرکزى گفتگویى داشته باشیم. دکتر «سوسن صفاوردى» عضو شوراى مرکزى و معاونت بینالملل شبکه ارتباطى و مدیر «کانون مهرورزان صلح» است. این استاد دانشگاه در مورد فعالیتهاى انجمن خود گفت: «ما با مباحثى که به حقوق بشر و صلح و ادیان جهانى مربوط مىشود سر و کار داریم. در این رابطه نیز نقش تأثیرگذار زنان در صلح در سطح ملى و بینالمللى بررسى مىشود، اینکه چه اقدامات فرهنگى مىتوان انجام داد تا دستیابى زنان به صلح پررنگتر شود. ما روى موانع بر سر راه صلح و اینکه آیا صلح بدون عدالت مىتواند تحقق داشته باشد یا نه کار مىکنیم.»
«ملیحه عسگریان» عضو شوراى مرکزى شبکه و مدیر «انجمن زنان پیرو اهل بیت (ع)» است که از سال 76 فعالیت خود را در حیطه فعالیتهاى ملى و بینالمللى آغاز کرده است. ترویج فرهنگ شیعه در میان اقشار مختلف جامعه و بخصوص زنان و دختران از جمله اهداف مهم این انجمن است.
خانم «عسگریان» گفت: «برگزارى کلاسهاى آموزشى در مناطق محروم تهران و سمینارهایى که گاه با همکارى دیگر سازمانها برپا مىشود چون همایش بزرگداشت بانو امین، روز جهانى کودک فلسطین و برپایى نمایشگاهى در کنفرانس انتفاضه فلسطین از آخرین فعالیتهاى انجمن است.
همچنین براى مسلمانان شیعى، بخصوص زنانى که از کشور لبنان به ایران مىآیند و یا اساتید شیعهاى که از عراق به کشورمان آمدهاند، برنامه کارگاههاى آموزشى و دیدار از مناطق زیارتى کشور را داشتیم.»
«عسگریان» که «خیریه حُسنى» را نیز مدیریت مىکند حوزه فعالیت این خیریه را مناطق محروم کشور مانند روستاهاى کهکیلویه و بویراحمد و سیستان و بلوچستان عنوان کرد.
وى و همکارانش با شناسایى مناطق محروم خارج از شهر تهران که کمتر کسى به سراغ آنجا مىرود، گروههایى را به مناطق مذکور اعزام مىکنند تا با ارائه سبد مواد غذایى و پوشاکى، محرومان را یارى دهند. علاوه بر این حمایت مادى از نیازمندان در ماه رمضان و عید نوروز از جمله فعالیتهاى این خیریه است.
دکتر «محبوبه خلوق» رئیس و مدیر عامل «انجمن معلولین ضایعات نخاعى» در تهران، عضو دیگر شوراى مرکزى شبکه است که در اجلاس کیش با بیشترین رأى توانسته جزو اعضاى اصلى این شورا شود. وى در مورد انجمن خود و انگیزه افتتاح آن گفت: «انجمن ما در ارتباط با معلولین ضایعه نخاعى فعالیت مىکند و هزار نفر را در سطح کشور تحت پوشش دارد. عمده توجهات ما آموزش فرد معلول، خانواده او و جامعه است، به همین منظور کارگاههاى آموزشى بر پا مىکنیم و با در اختیار گذاشتن کتاب و CDدر دسترس معلولین آنها را به استقلال فردى و اجتماعى مىرسانیم تا به عنوان یک شهروند عادى زندگى کنند؛ سپس روى درمان این افراد متمرکز مىشویم. 78 درصد افرادى که ضایعات نخاعى دارند دچار زخم بستر هستند به همین خاطر کلینیک خاص زخم بستر را راهاندازى کرده و وسایل درمانى در اختیار معلولین قرار مىدهیم و خانوادههاى بىبضاعت را تحت پوشش انجمن در مىآوریم و به آنها لوازم توانبخشى مىدهیم.
هدفم از برپایى انجمن هم کمک به کسانى بود که مانند من مشکل داشتند. من از پانزده سالگى دچار ضایعه نخاعى شدم و روى ویلچر نشستم ولى ناامید نشدم و با تمامى مشکلات وارد جامعه شدم و کار کردم و درس خواندم تا اینکه توانستم در مقطع دکتراى تاریخ فارغالتحصیل شوم و در دانشگاه تدریس کنم. آن وقت با خودم فکر کردم که آیا دیگر معلولین نخاعى هم مىتوانند مانند من وارد جامعه شوند و یا اینکه گوشهگیر مىشوند. به همین خاطر با کمکهاى مردمى و گرفتن پروژههاى مختلف و کمک از دیگر دوستانم توانستم امکانات رایگان براى اعضا ایجاد کنم. در حال حاضر هم تقریباً نیمى از اعضا خانم هستند که علاوه بر بحث آموزش و درمان، اردوهاى تفریحى و آموزشى هم براى آنها برپا مىکنیم.
همیشه احساس مىکنم که پروردگار به من زبان داده است تا بتوانم با آن حرف بزنم و حقم را بگیرم و شکرانه این نعمت آن است که به دیگران هم کمک کنم و خودم را ناتوان ندانم.»
این عضو جوان و فعال شوراى مرکزى شبکه در مورد عضویت خود در شبکه ارتباطى گفت: «روابط عمومى این شبکه بسیار خوب است آنها مرتب برنامههایشان را اعلام مىکردند و برایمان نشریه مىفرستادند و ما را به جلساتشان دعوت مىکردند. انتخابات این شبکه هم کاملاً دموکراتیک و آزاد بود؛ ولى با وجود اینکه در آن شبکه زنان دوم هم کاندید شده بودم، محل مجمع عمومى آن شبکه پس از دو بار جابهجایى تغییر کرد و من اصلاً از مکان انتخابات بىخبر بودم. اما با این وجود معتقدم وجود دو شبکه زنان خوب است نباید رقیب را تخریب کرد بلکه باید با فعالیتهاى هر چه بیشتر و چشمگیرتر بتوانیم خودمان را پررنگتر جلوه دهیم.
در حال حاضر به نظر من مشکلات اعضاى شبکه و همچنین انجمنهایى که عضو نیستند عدم توانایى برقرارى ارتباط مثلاً با کمیسیون سازمان ملل است، در واقع تشکلها آنقدر با مشکلات داخلى درگیر هستند که با تشکلهاى خارجى ارتباطى ندارند حتى در کشور خودمان هم اطلاعات خودشان را در اختیار دیگر انجمنها قرار نمىدهند.»
«لیلا صحت» کارشناس آمار و یکى از مؤسسین انجمن علمى پژوهشى «فراسو» از تبریز که در محدوده کشورى فعالیت مىکند، گفت: «در استان آذربایجان شرقى 150 تشکل وجود دارد که مسئول اکثر آنها خانم است. راهاندازى انجمن فراسو هم بر این اساس بود که با چند نفر از دوستان دور هم جمع شدیم و تصمیم گرفتیم روى موضوعات علمى، تحقیقاتى و انجام پروژههاى پژوهشى در مورد زنان کار کنیم، مثلاً توانمندسازى زنان بىسرپرست استان یکى از این پروژهها بود.»
وى در مورد عضویت در شبکه و درخواستش از شوراى مرکزى گفت: «براى عضویت در شبکه نوشتن برگه درخواست، ارسال رونوشت مجوز انجمن و اساسنامه آن کافى بود و ما با دیدن سایت شبکه و ارسال مدارک عضو شدیم. در حال حاضر مشکل مالى داریم و هیچ کس ما را حمایت نمىکند، حتى اولین جلسه انجمن به دلیل نداشتن مکان ثابت در سالن انتظار یک بیمارستان بر پا شد! ما طرحهایى براى اجرا داریم ولى بودجه نداریم. اگر شبکه بتواند به ما سفارش کار بدهد باید به این طریق به یارىمان بیاید. هر چند شبکه باید واقعاً غیر دولتى باشد ولى دولت براى توسعه مدنى هم که شده وظیفهاش است به تشکلها کمک کند.»
«صدیقه محسنزاده» مسئول «مؤسسه خیریه امالبنین» بیرجند است. این معلم بازنشسته که از سال 78 مؤسسهاش را راهاندازى کرده، از اینکه سالى یک بار شبکه از آنها دعوت مىکنند و اعضا مىتوانند تجربیاتشان را بین همدیگر مبادله کنند بسیار راضى است.
وى که مدیر عامل «شرکت تعاونى خدماتى مواد غذایى ولیمه»، نیز هست گفت: «ابتدا فکر تأسیس شرکت را داشتم و با افتتاح آن توانستم با اعضایى که همگى خانمهاى فرهنگى هستند سفارش پخت غذا و شیرینى بگیرم، سپس با وجود اینکه اجاره محل و حقوق کارگران را از همان محل درآمد شرکت مىدادم تصمیم گرفتم مؤسسه خیریهاى هم بنا کنم تا بتوانم به نیازمندان کمک کنم. در حال حاضر هم مؤسسه کمکحال درمان مستمندان، کمکهزینه دانشجویان بىبضاعت و تهیه جهیزیه نوعروسان است. یک تعاونى مسکن هم راهاندازى کردهایم تا بتوانیم در حد توان انتظارات افراد کمدرآمد را پوشش دهیم.»
«خدیجه نایبحسینى» دبیر «انجمن بانوان خدیجه کبرا (س)» است و در انجمن خود به آموزش مهارتهاى زندگى، تنظیم خانواده، فرزندپرورى، کلاسهاى هنرى و دادن مشاوره مشغول است.
وى در مورد انجمن خود و پیوستن آن به شبکه گفت: «از سال 71 به عنوان رابط بهداشت در یزد مشغول به کار بودم تا اینکه ده سال بعد از آن مشاور استاندار با توجه به فعالیتهاى اجتماعى من نظر داد که توانایى احداث یک انجمن را دارم. انجمن من در حیطه محلى فعالیت مىکند و زنان را با مؤسسات و ادارات آشنا مىکند و مشارکت در جامعه را آموزش مىدهد. هشتاد درصد زنان یزد از کار ارگانهایى که براى زنان کار مىکنند بىخبر بودند و ما آنها را با جامعه آشنا کردیم و حق عضویت کمى هم از آنان گرفتیم. حالا هم که از طریق استاندارى با شبکههاى ارتباطى آشنا شدیم. آنان گفتند در هر کدام از شبکهها که مىخواهید عضو شوید من هم در هر دو شبکه عضو شدم. در شبکه خانم حبیبى برنامهریزىها همانى بود که وعده داده بودند، و بدون اینکه با ما آشنا باشند به اجلاس کیش دعوت شدیم و از 22 تشکل استان، 16 تشکل در کیش حضور داشتند.
در شبکه خانم حبیبى ما با دیگر انجمنهاى زنان از سراسر کشور آشنا مىشویم و در صورتى که کمکى به ما شود حاضر به پرداخت حق عضویت به شبکه هستیم.»
«سکینه دهقان بنارکى» با اینکه تا کلاس پنجم ابتدایى بیشتر تحصیل نکرده است اما به خاطر علاقه به خدمت به مناطق محروم شهرش «مؤسسه بانوان توانمند یزد» را در پنج سال قبل با هدف پیشگیرى از آسیبهاى اجتماعى راهاندازى کرده است.
«کار من مختص یکى از محلات فقیرنشین به نام مریمآباد است که اهالىاش از مراکز آموزشى دور هستند و نمىتوانند هزینهاى براى توانمندى خود پرداخت کنند. مؤسسه ما در واقع پلى بین مراکز دولتى و مردم آن منطقه شده است.
با ایجاد تعامل میان مراکز دولتى از آنها مربى رایگان مىگیریم و کلاسهاى رایگان براى اهالى مىگذاریم. با توجه به اینکه زنان یزد براى حفظ آبرو تمام مشکلات زندگى را تحمل مىکنند و دم نمىزنند معمولاً دچار افسردگى مىشوند و ما با ایجاد کلاسهاى یوگا و کاراته در زیرزمین مساجد و حسینیههاى این منطقه توانستیم زنان افسرده را از خانه بیرون بیاوریم و آنها را تبدیل به زنانى فعال در منطقه خودشان بکنیم.»
«انسیه سادات تقوى» یکى از اعضاى «جمعیت آیههاى ایثار و تلاش» است که از سوى دبیر مؤسسه خانم «فاتحى» به اجلاس آمده است. وى در مورد نوع فعالیت انجمنشان گفت: «کار ما شناسایى و به کارگیرى و معرفى افراد نخبه خانواده جانبازان، اسرا و شهدا به جامعه است. ما توانستهایم در طول هفت سال این افراد را در کل کشور شناسایى کنیم و تا به حال 1500 زن را با تعاملاتى که با سازمانهاى دولتى داریم در حد مدیریت به جامعه معرفى کرده و برخى از آنان را مشغول به کار کردهایم، طورى که بعضى از آنها با کمکهاى جمعیت توانستهاند حتى نماینده مجلس نیز بشوند.»
«شریفه حقشناس» که مدیر عامل «مؤسسه خیریه مهرآفرین» و صندوق قرضالحسنه حضرت زهرا (س) در کرمانشاه است از سال 78 تا اواسط 85 مشاور امور بانوان وزیر کشور و مسئول رسیدگى به کار تشکلها بوده است. وى در مورد مراحل تأسیس یک تشکل یا «NGO» براى علاقهمندان گفت: «براى راهاندازى انجمن باید چند نفر به عنوان هیئت مؤسس، تقاضاى خود را به استاندارى و یا دیگر مراکزى که قرار است بر حسب نوع فعالیت، آن انجمن را تأیید کند، تحویل دهند. تحصیلات افراد هم مهم نیست ولى اگر انجمن بخواهد در مباحث تخصصى فعالیت کند باید حداقل یک نفر فارغالتحصیل آن رشته در میان مؤسسین باشد.
مدتى که در وزارت کشور بودم سعى کردم بحث انجمنها را براى مدیران استانها جا بیندازم و به خانمهایى که علاقهمند گرفتن مجوز «NGO» و ثبت آن بودند، کمک کنم. حالا هم در برهههایى از زمان دچار افت و خیز مىشویم ولى حرکتى که در جامعه زنان ایجاد شده است امیدوارکننده است.»
این کارشناس علوم تربیتى که عضو کمیته آموزش و تبلیغات شبکه شده است، افزود: «در کشورهایى مانند ایران استراتژى اصلى توسعه آموزش در جهات مختلف اجتماعى فرهنگى فنى و حرفهاى و دیگر ابعاد آموزشى است. یکى از کارهاى شبکه هم باید رسیدگى به مشکلات سازمانها و تصویب استراتژىها و ارتقاى جایگاه تشکلها باشد.»
«زهرا ریگى» مسئول تربیت بدنى و «انجمن بانوان میرجاوه»، کارش حمایت از زنان بىسرپرست، حفظ محیط زیست، برقرارى کلاسهاى خیاطى، گلسازى، سکهدوزى، آرایشگرى و برپایى نمایشگاهى براى فروش محصولات است. وى از فقر فرهنگى شهر میرجاوه علاوه بر فقر اقتصادى اهالى گفت و چیزى که نام آن نداشتن آزادى اجتماعى زنان در این شهر مرزى پاکستان است.
این معلم میرجاوهاى که تنها تشکل بانوان در شهر خودش را راهاندازى کرده است از مشکلات ادامه تحصیل دختران و جذب بازار کار نشدن آنان گلهمند است و مهمتر از آن از ازدواج اجبارى دختران در سنین پایین.
خانم «ریگى» که عضو کمیته مشارکت زنان شده است، هدفش را از این مشارکت چنین اعلام کرد: «مىخواهم به عنوان یک بانوى ایرانى خدمتى به کشورم بکنم و بتوانم در شهرم فقرزدایى فرهنگى کنم. مشکلات مالى در منطقه نیز بسیار است و اگر بودجهاى داشته باشم مىتوانم خدماتى به مردم ارائه دهم و لااقل کمکى به دختران میرجاوه کنم، دخترانى که پدرشان حتى نمىگذارند آنها براى مسابقات ورزشى از خانه خارج شوند.»
«زهرا شهریارى» دبیر «انجمن بانوان شمس زاهدان» در زمینه فقرزدایى، اشتغالزایى زنان سرپرست خانوار، آموزش و امور بهداشتى، کمکهاى اولیه امداد و نجات و کلاسهاى قرآنى فعال است.
هر سال سفارت آلمان به یکى از انجمنهاى استانها کمک مالى اهدا مىکند و سال گذشته این کمک به «انجمن بانوان شمس» شده و خانم «شهریارى» توانسته با این سرمایه آمادگى و مهد کودکى رایگان با نام امابیها در حاشیه زاهدان احداث کند.
این خانم جوان که انجمنش 170 عضو دارد در مورد مشکلات کارىاش گفت: «دفتر انجمن در خانهام است و همین طور اکثر کلاسها، شوهرم هم شکایتى ندارد. من هم سعى مىکنم در آن فضاى مردسالارى که دختران بومى زاهدان مجبور به ازدواج در نُه سالگى هستند بتوانم کمکى براى دختران و زنان منطقه باشم. هر چند اهالى هنگام راهاندازى این انجمن مرا مسخره مىکردند و مراکز دولتى هم اهمیتى به فعالیتهاى من نمىدادند ولى توانستم با کمک خیرین و گرفتن دارو به روستاهاى حاشیه شهر کمک کنم و خانم دکتر میرکاظمى که از بیرجند براى ویزیت رایگان بیماران مىآیند کمک بزرگى به انجمن من کردهاند. در حال حاضر هم طرحى را با همکارى هلال احمر زاهدان با نام کاروان تسکین آلام بشرى راهاندازى کردهام تا زنان منطقه مستقل بار بیایند و من بتوانم اطلاعرسانى خوبى براى آنها داشته باشم. در ضمن صندوق قرضالحسنهاى هم داریم که به اعضا کمک مىکنیم تا مشکلات اقتصادىشان تا حدى رفع شود.»
خانم «شهریارى» از طریق استاندارى با شبکه آشنا شده و در حال حاضر در هر دو شبکه عضو است. مادر وى خانم «کلثوم خمّر» نیز که لباسى محلى پوشیده است از فعالیتهاى خیرخواهانه دخترش و نه فرزند دیگرش بسیار راضى است و خداوند را به خاطر داشتن ده فرزند فعال و کارى شکرگذار است.
خانم «صحرایى» از انجمن «تولدى دوباره» که تشکلى در راه مبارزه با اعتیاد است، گفت: این انجمن با روش پرهیزمدار و ایمانمدار با ایجاد پنجاه شعبه از کانون در کل کشور توانسته است در زمینه کاهش آسیبهاى اجتماعى فعالیت کند و در سال 84 جایزه بینالمللى جامعه مدنى از سازمان ملل را به خود اختصاص دهد. اعمال راههاى کاربردى از زمان مصرف تا رهایى یافتن معتاد و همچنین رسیدگى به مشکلات خانواده معتادان، اشتغال و اسکان و تشکیل خانواده براى آنان از جمله فعالیتهاى انجمن تولدى دوباره است.
«طاهره مجد» که دکتراى داروسازى دارد و مدیر «خیریه خادمین امالبنین» تهران است، نیز گفت: «ما که ادعاى حضور در مجامع بینالمللى را داریم و در سمینارهاى مختلفى شرکت مىکنیم باید بدانیم خدماتى که خیریهها انجام مىدهند 99 درصدش در جهت کاهش فقر در جامعه است و این فقر فقط فقر اقتصادى نیست. ما باید با ایجاد شبکه خیرین جهتگیرى مثبتى داشته باشیم و بتوانیم برنامهاى منسجم ارائه دهیم. برخى از افراد تحت پوشش یک خیریه در دیگر خیریهها هم عضو هستند و این باعث مىشود تا خیریهها نتوانند افراد بیشترى را زیر پوشش خود داشته باشند. ایجاد شبکه خیرین در این اجلاس باعث رشد 50 درصدى خیریهها مىشود. منابع مالى که برخى خیریهها را به خوبى حمایت مىکنند، مىتوانند به دیگر خیریهها هم کمک کنند.»
«مرضیه محمدى» از «مؤسسه نور آتى» نیز گفت: «نباید خیریهها محلى براى ارائه سبد خانوار تنها در ماه رمضان و یا عید نوروز باشند. این سبد براى مددجویان و افراد نیازمند کافى نیست. باید براى آنها شرایط اشتغالزایى فراهم شود و بتوانند با آموختن حرفهاى وارد چرخه اقتصادى کشور شوند و از پوشش خیریهها بیرون بیایند.»
«عطیه غلامرضایى» مسئول «انجمن خیریه حمایت از بیماران MS» استان مازندران از سال 82 با مجوزى که از وزارت کشور دریافت کرده، انجمن خود را دایر کرده است. وى در مورد خود و تشکلى که بر پا کرده، گفت: «در دوران نوجوانى وقتى به مدرسه مىرفتم حس مىکردم که چشمم دو تایى مىبیند، بعد کم کم دچار عدم تعادل در هنگام راه رفتن شدم و مشکلات شنوایى و گفتارى کم کم بر من غلبه کرد. پزشکان بیمارى خاصى در من تشخیص نمىدادند و چون هنوز در آن زمان «MS» شناخته نشده بود؛ همه فکر مىکردند ادعا مىکنم که بیمارم ولى من دچار ناتوانىهایى شده بودم و خودم خوب احساس مىکردم که بیمارم. پس با بیمارىام کنار آمدم و از لحاظ روحى به خودم اطمینان دادم که قابل درمانم تا اینکه پس از ده سال پزشکان متوجه این بیمارى شدند و با تعجب اعلام کردند که پیشرفت «MS» در من بسیار است و در آن شرایط حتى نباید قادر به چرخاندن چرخهاى ویلچر باشم و تنها جواب من این بود که به توانمندىهاى خودم ایمان داشتم و به آیندهاى روشن. تا اینکه بالاخره درسم را ادامه دادم و لیسانس امور تربیتى گرفتم و حالا دبیر نمونه شهرم هستم.
«MS» یک بیمارى خاص است که در اثر شوک و یا فشار عصبى گریبان فرد را مىگیرد. خودِ من احتمالاًچون در سن کم شاهد فوت پدر و برادرم بودم و ضربه بسیار سختى به روحیهام خورده بود، دچار این بیمارى شدم. با توجه به اینکه صدمات بسیارى در اثر این بیمارى خورده بودم تصمیم گرفتم که براى حمایت از این بیماران و خانوادههاى آنها این انجمن را راهاندازى کنم تا به دیگر بیماران «MS» کمک کنم. اکثراً این بیماران جوان و تحصیلکرده هستند. در غرب «MS» به بیمارى فرهیختگان معروف است. در واقع کسانى که در شرایط استرسزایى قرار مىگیرند و فشارهاى بسیارى بر آنها وارد مىشود دچار این بیمارى مىشوند. البته بیست درصد بیماران هم کمسواد هستند ولى توانمندىهاى بسیارى دارند در حال حاضر 450 بیمار عضو انجمن من هستند و 100 بیمار به طور غیر مستقیم با انجمن درگیر هستند چون مىترسند که نام بیمار روى خودشان بگذارند و مردم متوجه حالات غیر طبیعى آنها شوند. در انجمن دایم توانایىهاى خودم را به رخ اعضا مىکشم که متوجه شوند آنها هم مىتوانند مثل من سلامتى نسبى خود را پیدا کنند. فیزیوتراپى رایگان و فراهم کردن امکانات استخر شنا براى درمان و آموزش تزریق خیلى خاص زیر جلدى و انجام مشاوره، از کارهایى است که براى بیماران انجام مىدهم. همچنین زمینه اشتغالزایى را براى آنها فراهم مىکنم چون این افراد با وجود تحصیلات بالا در راه رفتن تعادل ندارند و کسى به آنها کارى نمىدهد و بیماران باید بدانند اگر مرتب دارو مصرف کنند و انگیزه و امید خود را براى زندگى از دست ندهند و با مشکلات روحى مبارزه کنند بیمارى آنها عوارض کمترى خواهد داشت تا به امید روزى که «MS» درمان قطعى داشته باشد. یادم نمىرود روزى که به دفتر جدید انجمن آمده بودم، هنوز نمىتوانستم به درستى راه بروم. آنقدر در خیابان دستم را به دیوار کشیده بودم تا تلاش کنم و بتوانم راه بروم که چادرم خاکى شده بود و ظاهرى آشفته داشتم. نگهبان ساختمان که هنوز مرانمىشناخت فکر کرد متکدى هستم و از ورود من به دفتر کار خودم ممانعت کرد!»
«طاهره ظریف» رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل «مؤسسه خیریه حضرت مهدى عج» مشهد است. ایجاد انگیزه و زمینه اشتغالزایى براى خانوادههاى تحت پوشش، حمایت مالى و معنوى از زنان خودسرپرست، آگاهىسازى و اطلاعرسانى به خانوادههاى تحت پوشش در برابر مبارزه با معضلات اجتماعى، مشاوره رایگان توسط وکلا، ایجاد ارتباط و درک مسائل بین افراد خانواده و جامعه و... از جمله اهداف این مؤسسه است.
خانم «ظریف» گفت: «ایجاد کارگاههاى تولیدى خیاطى، سرىدوزى و تولید رختخواب و خوشخواب، همراه با پاک کردن، شستن و خرد کردن سبزیجات؛ درست کردن ترشى و مربا، خیارشور و سالاد شور در منازل زنان بىسرپرست، تحت نظارت مؤسسه صورت مىگیرد. همچنین آموزش قرآن و کلاسهاى هنرى فیلمبردارى، عکاسى، عروسکسازى، گلهاى مصنوعى، معرقکارى و کلاسهاى تقویتى در تمام پایهها نیز داریم.»
«ثریا محمدى» دبیر آموزش و پرورش شهر سنندج، مدیر «جامعه حمایت از زنان» است. وى 200 عضو ثابت در انجمن خود دارد و تلاش مىکند تا با فعالیت فرهنگى، وضعیت اجتماعى زنان را بازسازى کند. «محمدى» از نبود استقلال زنان در سیستم مردسالارى گلهمند است و تلاش دارد تا دیدگاههاى جنسیتى نادرست را تصحیح کند و زنان را از ظلمى که در خانه و اجتماع به آنان روا داشته مىشود، نجات دهد. وى در این باره گفت: «ما سعى داریم کارهاى زیربنایى انجام دهیم و به زنان بگوییم که اگر به جامعه نیایند به ضرر خودشان است. ما با ایجاد کارگاههاى توانمندسازى و ایجاد زمینه چالش و بحث فرهنگى و دخالت دادن زنان در مسائل فرهنگى جامعه و تزریق اعتماد به نفس به آنان، مىخواهیم زنان را با حق و حقوق خود آشنا سازیم و با برگزارى جلسات تخصصى و دعوت کردن سخنران، آنان را براى ورود به جامعهاى سالم و یافتن کار تشویق کنیم.»
مؤسسه «مهر طاها» با مدیر عاملى «زهره زارع» مؤسسهاى است که به تمامى افرادى که از لحاظ نعمت سرپرست، سلامت جسمى، روحى و اخلاقى دچار مشکل هستند کمکرسانى مىکند.
هدف این مؤسسه کاهش آسیبهاى اجتماعى و ارتقاى سطح آگاهى و بهبود زندگى دختران بىسرپرست و بدسرپرست است و تا به حال 1400 دختر 7 تا 24 ساله توسط «مؤسسه مهر طاها» سرپرستى شدهاند.
«افسانه قاسمى» کارشناس امور بانوان استاندارى اصفهان، یکى از کسانى است که زنان را در راهاندازى تشکل در اصفهان یارى مىکند. این عضو شبکه گفت: «حدود 140 انجمن زنان در استان اصفهان موجود است که فعلاً تنها 111 انجمن به ثبت رسیدهاند. اکثر آنها هم در زمینه خیریه، محیط زیست و مبارزه با اعتیاد فعالیت مىکنند. ما نیز تلاش مىکنیم تا با ساماندهى فعالیتها و برگزارى کلاسهاى «ICDL» از طرف استاندارى و دعوت از ده نفر از هر کدام از تشکلهاى زنان بتوانیم به توانمندسازى بیشتر این انجمنها کمک کنیم.»
«فاطمه شریعتى» یکى از مؤسسان و مسئول کمیته فرهنگى و اشتغالزایى «مؤسسه زنان خیراندیش» در شهر آمل است. وى گفت: «وظیفه ما رسیدگى به زندگى زنان سرپرست خانوار است و جلوگیرى از ازدواج زودهنگام دختران مددجو و آموزش مهارتهاى زندگى و تحقیق در مورد طرفین مددجویانى که قصد ازدواج دارند. کار ما ایجاد بازارچههاى دایمى در سطح شهر و اعزام مددجویان براى کار در منازل است. ما توانستهایم زنان خانهدار و بىسرپرست را توانمند کنیم و آموزشهایى به آنان بدهیم تا شغلى پیدا کنند. در ضمن از پزشکان و بیمارستانهایى که با ما همکارى مىکنند، همچنین رئیس شبکه بهداشت و فرماندار آمل تشکر مىکنیم که به ما کمک مىکنند تا خدمات رایگان به نیازمندان اهدا کنیم.»
«فریبا نورى» کارشناس پژوهشگرى اجتماعى و دانشجوى جوان کارشناسى ارشد مدیریت اجرایى است که «انجمن علمى فرهنگى دانشجویان و دانشآموختگان نابینا» در تهران را راهاندازى کرده است. وى که کارمند اداره بیمه پارسیان و راهنما و مشاور بیمه اتومبیل است، گفت: «با توجه به اینکه خودم نابینا هستم و مشکلات بسیارى طى دوران دانشجویى داشتم خواستم با این انجمن به دیگر دانشجویان کمک کنم و محلى براى حمایت اجتماعى از آنان فراهم نمایم. ما براى تحقیقات دانشجویان نرمافزارهایى در اختیارشان قرار مىدهیم و آنها را راهنمایى مىکنیم.
در حال حاضر 800 خانم و آقا از کل کشور در انجمن ما عضو هستند و در همایشهاى ما در تهران شرکت مىکنند. آخرین همایش هم فناورى اطلاعات در دانشکده روانشناسى دانشگاه تهران بود و سعى داشتیم اطلاعاتى را که داریم به دیگران منتقل کنیم و آنها را در آموزش دروسشان کمک کنیم.»
«گوهر تاج غفارى» مؤسس و مدیر عامل «انجمن پیشگامان سلامت گرگان» است که به منظور تحکیم بنیان خانواده و رسیدن به جامعه پایدار، در حیطه بهداشت بارورى، آموزش مشاوره و پژوهش از دوران بلوغ تا سالمندى خانمها، بهداشت جنسى و کسب مهارتهاى ارتباطى زوجین، افزایش آگاهى در مورد بیمارىهاى شایع زنان از جمله بیمارىهاى مقاربتى، ایدز، هپاتیت و
سرطانها، زایمان ایمن، مشاوره قبل از ازدواج، پیشگیرى از اعتیاد، آموزش مهارتهاى ارتباطى بین والدین و فرزندان، رفع خشونت علیه زنان و فقرزدایى فعالیت مىکند.
وى که کارشناس مامایى است و دوره خشونتهاى جنسى علیه زنان را در کانادا گذرانده است، گفت: «در غرب از هر سه خشونت جنسى علیه زنان دو مورد آن توسط آشنایان و حتى در منزل خود زن صورت مىگیرد که متأسفانه این رویه در ایران نیز رو به رشد است. کار ما آموزش روابط جنسى سالم در چارچوب خانواده است. بر اساس تحقیقات انجمن، در استان گلستان 40 درصد طلاقها به دلیل مشکلات روابط جنسى زوجین و سپس اعتیاد است.»
وى که معتقد است توانسته با بازخورد و پرسشگرى از اعضا به میزان موفقیت انجمنش پى ببرد، افزود: «به طور مثال ما توانستیم دخترى را جذب کنیم که مورد خشونت جنسى یکى از بستگان خود قرار گرفته بود و والدینش نیز از موضوع بىاطلاع بودند. وى به قدرى افسرده بود که در هیچ جمعى شرکت نمىکرد تا اینکه با عضویت در انجمن در حال حاضر چنان فعال است که خود به عنوان یک داوطلب در حال آگاهى دادن به دختران براى مبارزه با خشونت جنسى است.»
«غفارى» گفت: «شبکه باید به توانمندسازى تشکلها اهتمام بورزد و محرکى براى ایجاد انجمنهاى تخصصى باشد که جایشان بسیار در کشور خالى است. ما انجمنها هم باید در همین ابعاد کوچک افکارمان را گسترش دهیم و اطلاعاتمان را افزایش دهیم، چرا که با ارتباطات بیشتر مىتوانیم همگى موفق باشیم.»
«سهیلا شجاعى» مسئول «انجمن بانوان امدادگر گیلان» است. وى بعد از زلزله رودبار به منظور آشنایى زنان خانهدار با مفاهیم امداد و نجات و کمکهاى اولیه و بروز حوادث خانگى و جلوگیرى از خسارات اقتصادى در خانواده و جامعه و اشاعه فرهنگ خودامدادى، تصمیم به ایجاد این انجمن گرفته است.
«شجاعى» که با همت و هزینه خود در دوره امداد و نجات برلین آلمان شرکت کرده، گفت: «ما براى اولین بار دو سال قبل مانور زلزله و حریق را در یکى از مجتمعهاى مسکونى رشت انجام دادیم و خانمهاى خانهدار در همان وقت طلایى که 4 تا 7 دقیقه اول حادثه است، خودشان حریق را خاموش کردند و به سرعت به مصدومین فرضى کمک کردند و سریع آمار گرفتند که چه چیزى از دست رفته و چه چیزهایى براى کمک به مصدومین لازم است.
با توجه به اینکه با آموزش اطفاى حریق به سازمان آتشنشانى هم کمک مىشود، آنها ما را جداى از خودشان نمىدانند و در هنگام مانور ارگانها با ما همکارى مىکنند. راه و ترابرى، اداره آب، گاز، برق، مخابرات و نیروى انتظامى جلسات مشترکى با خانمهاى عضو انجمن داشتند و در هنگام مانور هم بر حسب وظیفه خود به ترتیب راه را باز مىکنند، لولههاى آب را متصل کرده، گاز را قطع کرده و سیمهاى برق و تلفن را وصل مىکنند و نیروى انتظامى هم امنیت منطقه را تضمین مىکند.»
خانم «شجاعى» جزو اعضاى اصلى شوراى مرکزى شبکه ارتباطى است و تا به حال سه هزار نیروى زن را در رشت و حومه آموزش داده است و اداره آموزش و پرورش نیز از امدادگران انجمن وى براى آموزش امداد و کمکهاى اولیه در مدارس دخترانه استفاده کرده است.
«شجاعى» معتقد است که کلاسهاى امداد وى که رایگان مىباشد کاملتر از کلاسهاى هلال احمر بوده و مدت زمان بیشترى اعضا را آموزش مىدهد، طورى که اعضا به راحتى مىتوانند با تمرینات فشرده عملیات نجات انجام دهند. وى همچنین از اینکه نتوانسته است به دلیل مشکلات مالى در اجلاس پکن که در سال 82 در برلین برگزار مىشده، شرکت کند، بسیار متأسف است.
شبکه خیریه بانوان افتتاح شد
هر چند سازمانهایى چون تأمین اجتماعى، بهزیستى، وزارت تعاون، کمیته امداد و... عهدهدار خدمات اجتماعى و درمانى به افراد نیازمند جامعه هستند، ولى به دلیل افزایش جمعیت و نیازهاى مردمى، وجود سازمانهاى غیر دولتى خیریه بسیار کارآمد است.
تشکیل شبکه ارتباطى خیریههاى بانوان کشور به پیشنهاد شوراى مرکزى شبکه ارتباطى سازمانهاى غیر دولتى زنان، مىتواند با برقرارى ارتباط، انسجام و انجام هماهنگىهایى بین خیریههاى بانوان سراسر کشور، امکان ارائه خدمات بهتر، سریعتر و عادلانهتر به مددجویان و قشر آسیبدیده و محروم جامعه، به ویژه زنان را راحتتر فراهم آورد.
اهداف و برنامههاى شبکه ارتباطى خیریههاى بانوان کشور در زیر پوشش شبکه ارتباطى سازمانهاى غیر دولتى زنان، عبارت است از:
بسط و گسترش کرامات انسانى به ویژه زنان؛ تلاش در جهت تحقق توصیه ائمه (ع) و پیشوایان دینى در راستاى رسیدگى به حال محرومان و مستضعفان؛ برنامهریزى به منظور ترغیب جامعه به امر نیکوکارى در راستاى وظایف اسلامى، انسانى؛ ایجاد انسجام و ارتباط و هماهنگى مابین خیریههاى بانوان در قالب ایجاد ساختار و سیستمى که بتواند سیاستگذار و خط مشى کلى را تدوین کند؛ بهرهبردارى از امکانات موجود کشور در جهت تقویت خیریهها؛ ایجاد پل ارتباطى بین خیریهها با هم و همچنین بین خیریهها و مردم، سازمانها، مراکز دولتى و مجامع بینالمللى؛ پشتیبانى همه جانبه معنوى از کلیه خیریههاى بانوان غیر عضو در ابعاد مختلف؛ تهیه آئیننامهها و دستورالعملهاى داخلى براى شبکه و مؤسسات که جنبه یکسانسازى و هماهنگى با هم داشته باشند؛ ایجاد فضاى مناسب براى تبادل تجارب و انتقال به همدیگر در خیریههاى بانوان؛ ایجاد بانک اطلاعاتى جهت بهرهمندى و استفاده بهینه همه شبکهها؛ ارائه مشاوره فکرى و برنامهاى براى توسعه عدالت به دولت جمهورى اسلامى ایران در زمینه تهیه لوایح به منظور فقرزدایى، کاهش و محو محرومیت و ایجاد عدالت بیشتر براى تقدیم به مجلس شوراى اسلامى؛ برگزارى جلسات ماهانه و سالانه به ویژه در مناسبتها براى استفاده از نظرات و پیشنهادات سایر مؤسسات.
پس از کاندیدا شدن اعضاى خیریههایى که عضو شبکه بودند، پانزده نفر عضو اصلى، پنج نفر على البدل و دو نفر به عنوان بازرس پس از انتخابات معرفى شدند. اولین کار اعضا هم در ابتدا بررسى اساسنامه و آئیننامه شبکه ارتباطى خیریه بانوان کشور و تصویب آن خواهد بود.
خانم «حبیبى» که هدف دیگر این اجلاس را شکلگیرى شبکههاى موضوعى مىدانست گفت این اولین شبکه موضوعى است که به یُمن حضور اعضا در مشهد با بودجه سازمان اوقاف و امور خیریه خراسان رضوى افتتاح مىشود.
خانم «جمالى» رئیس ستاد برگزارى هم در مورد راهاندازى شبکه خیریههاى بانوان کشور افزود: «ما تصمیم داریم بر اساس موضوعات جداگانه به صورت تخصصى شبکههایى را راهاندازى کنیم. با توجه به دستور کار دولت براى فقرزدایى اولین موضوع تخصصى، راهاندازى شبکه خیریههاست و تمامى سازمانهاى خیریه زنان کشور در صورت احراز صلاحیت چنانچه مایل باشند مىتوانند به عضویت این شبکه در آیند.»
خانم «سمیرا اصلانپور» مشاور امور بانوان در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى در مورد شبکه ارتباطى و ایجاد شبکههاى زیرمجموعه آن گفت: «نفس برپایى شبکه ارتباطى بسیار خوب و قابل قبول است و مشخص است که چندین سال روى آن کار شده است. واقعاً ایجاد ارتباط بین مؤسسات مختلف کار آسانى نیست ولى به نظر من خوب بود ابتدا قبل از ایجاد شبکه بزرگ ارتباطى، چند شبکه استانى و بهتر از آن چند شبکه موضوعى، مثل همین شبکه خیریهها؛ تشکلها را بیشتر با هم مرتبط مىکرد تا تفاهمنامه و وجه اشتراکى بین خود بیابند و بعد این شبکهها با هم شبکه بزرگترى را ایجاد مىکردند و خود اساسنامه اصلى شبکه را نوشته و تصویب مىکردند.»
وى در مورد مشارکت فعالتر اعضاى شبکه و اهدافى که شبکه باید دنبال کند، افزود: «تقسیمبندى کار در شبکه باید به صورت گستردهترى صورت بگیرد تا کار حالت تشکیلاتى و جمعى داشته باشد و انجمنها احساس وظیفه کرده و خود نیز در برگزارى هر چه بهتر اجلاس دخیل باشند. در حال حاضر به نظر مىرسد فاصلهاى بین اعضاى شوراى مرکزى و دیگر اعضا وجود دارد و به جاى آنکه کار گروهى باشد حاصل زحمات چندین نفر از اعضاى اصلى و رئیس شبکه است و برخى اعضا تلاش قابل توجهى انجام نمىدهند.
فکر مىکنم که اگر تعداد اعضاى اصلى شبکه بیشتر مىشد، حضور افراد بیشتر، باعث مشارکت بیشتر دیگر اعضا مىشد و فشار کار روى چند نفر متمرکز نمىشد.
در حال حاضر هم شبکه باید کار اساسى و بنیادى انجام دهد تا بتواند مسائل زنان را مرتفع کند. نگاهها باید به دور از شعار باشد و جهت حرکت از همان آغاز مشخص گردد و شبکه آنقدر قدرتمند شود که بتواند به عنوان یک طرف مذاکره در تصمیمگیرىهاى کشور خواستههاى زنان و اعضاى انجمن را پیش ببرد. مشکل فعلى زنان حضور مثبت در اجتماع و بحث مدیریت است و همچنین مسائل حقوقى از جمله مهریه و شبکه باید قدرت آن را داشته باشد که بتواند کارى اساسى براى زنان کشور انجام دهد.»
شوراى مرکزى شبکه خیرین چه گفتند
پس از انتخابات تشکیل شبکه خیریههاى بانوان کشور، خانمها: عصمت شیخ مؤمنى، پریوش محمدى ایروانى، اکرم چراغى، زینب واعظى، عایشه اونق، طاهره مجدجبارى، پروین غریبشاهى، فاطمه کبیر، ایران نامى، فرنگیس حصدیم، ژیلا جهانگیرى، آنت آیوازیان، زینب عامل، فریده امینى اسلامى و آقاى مصطفى حائرى به عنوان اعضاى اصلى شوراى مرکزى و خانمها: صدیقه اژهاى، آذر شهسوارى، فاطمه کیوانفرد و آقایان محمد سعیدى و محمد حنیفپور به عنوان اعضاى على البدل انتخاب شدند. همچنین خانمها مهرانگیز منتصر و فاطمه اشرفى نیز به عنوان بازرسان شبکه خیریه رأى آوردند.
«پریوش محمدى ایروانى» مدیر «مؤسسه جهاندیدگان نیکوکار» از تهران با اینکه 70 سال دارد بسیار فعال و پر انرژى است و خود را توانمند مىداند و نه سالمند. وى که دیپلم خانهدارى دارد و 12 سال است که با خیریه کهریزک همکارى مىکند، گفت: «من عاشق کارم هستم و هر کارى که در شبکه به من واگذار کنند به نحو احسن انجام مىدهم. زندگى را نباید سخت گرفت. در هر شرایطى مىتوان به دیگران کمک کرد. من به همراه چند نفر دیگر یک طبقه از خانهام را به عنوان دفتر کار انتخاب کردیم و به سرپرستى پسرانى که در مقطع راهنمایى بودند و مشکل ادامه تحصیل داشتند، پرداختیم. به نظر من چون پسران مجبورند در آینده خانوادهاى را اداره کنند و اگر رها شوند به خانواده خود بیشترین ضربه را خواهند زد و پیامدهاى آن گریبانگیر زنان هم خواهد شد، لذا با توجه به تجربههایى که از قبل داشتم رسیدگى به وضعیت تحصیل پسران را کمک مؤثرى به حال جامعه مىدانم.
ما به پسربچههایى که مشکل تحصیلى دارند و نمىتوانند درس بخوانند ماهیانه کمکهزینه تحصیلى مىدهیم تا درسشان را ادامه دهند و کارى هم براى تابستان آنها پیدا مىکنیم تا دیگر انگل اجتماع نباشند و بتوانند به عنوان فردى موفق در کشور کار کنند. نمونهاش هم پسربچه یک پینهدوز بود که از ادامه تحصیل منصرف شده بود ولى با کمک ما به درسش ادامه داد و در رشته مهندسى عمران دانشگاه صنعتى شریف قبول شد؛ این رشته در چنین دانشگاهى واقعاً براى ما افتخار است و در نهایت مادر این پسر تماس گرفت و گفت پسرتان در دانشگاه قبول شده است، چون واقعاً معتقد بود اگر به پسرش رسیدگى نمىکردیم هرگز نمىتوانست درس بخواند و فردى موفق شود و پسر او، پسر ماست.»
«ژیلا جهانگیرى» دبیر بازنشسته و 53 ساله، به مدت هشت سال مىباشد که «مؤسسه مشارکت زنان نیکوکار ریحانه فارس» را مدیریت مىکند. توانمندسازى زنان و ایجاد اشتغال و مهارت در خدمات خانگى و پرستارى از کودکان و سالمندان و بیماران و تهیه انواع مواد غذایى قابل خشک شدن، فریزرى و آماده طبخ و طبخ شده از جمله کارهایى است که وى به اعضاى مؤسسهاش آموزش مىدهد و زنان تعهد مىدهند تا در مدت 6 ماه تا 3 سال خود را توانمند کنند و با توجه به رشتهاى خاص و علایقى که دارند کارى یاد گرفته و درآمدزا شوند. کلیه خدمات بهداشتى و آموزشى این خیریه رایگان است و حتى یک ریال از سود فروش کالاهاى تهیه شده در کارگاههاى اشتغالزایى به مؤسسه برنمىگردد.
«جهانگیرى» گفت: «پزشکان متخصص بسیارى با ما همکارى مىکنند و دبیرانى هستند که براى بچههاى مؤسسه کلاس خصوصى مىگذارند و عوض اینکه حقالزحمه بگیرند، هر ماه پولى هم به مؤسسه کمک مىکنند. ما هم اعتماد مردم را جلب مىکنیم و هر کس هر چیز حتى کوچکى را به نیازمندان هدیه کند تاریخ و همچنین چگونگى اهداى آن را به نیازمندان ثبت مىکنیم و به اطلاع آنان مىرسانیم.»
وى در مورد شبکه گفت: «تا به حال شبکههاى خیریه به صورت سنتى اداره مىشدند و انسجامى نداشته و مدیران آن سلیقهاى عمل مىکردند ولى حالا با وجود تأسیس شبکه باید مثلاً خدماتى که ما در شیراز ارائه مىدهیم مثل خدماتى باشد که دیگران در شهرهاى دیگر به مددجویان ارائه مىدهند. تا به حال انجمنهاى خیریه به صورت استانى با هم در ارتباط بودند ولى حالا دیگر وقت آن است که با وجود شبکه خیریههاى بانوان، همه انجمنهاى سراسر کشور تحت یک مکانیسم ثابت فعالیت کنند.»
«پروین غریبشاهى» عضو شوراى مرکزى شبکه ارتباطى سازمانهاى غیر دولتى زنان است که توانسته در شبکه ارتباطى خیریههاى بانوان نیز جزو شوراى مرکزى شود. وى که نایب رئیس انجمن زنان زرتشتى است، سخن خود را با نام اهورامزدا و ستایش زنان نیک و پارسا آغاز کرد و گفت: «مادران ما در گذشته کارهاى خیر انجام مىدادند و ما نیز دنبالهرو آنان بودیم و به صورت سنتى به زرتشتیان نیازمند تمام شهرهاى زرتشتىنشین هدایاى نقدى و جنسى مىفرستادیم تا اینکه بعد از تأسیس شبکه توسط خانم حبیبى فهمیدیم که ما یک «NGO» هستیم و تازه بعد از آن انجمن را پس از سالها فعالیت به ثبت رساندیم. در حال حاضر هم به جز کمکهاى متفرقه، با همکارى انجمن آلزایمر دویست نفر را زیر پوشش داریم و براى جلوگیرى از این بیمارى از آنان مراقبت مىکنیم.»
این سازمان در حال حاضر با سه کمیسیون روابط عمومى که شامل تشکیل کلاسهاى هنرى، فرهنگى و سخنرانى؛ کمیسیون کودکان و نوجوانان با هدف آشنایى کودکان و نوجوانان زرتشتى با برنامههاى مختلف آموزشى و تفریحى؛ و کمیسیون کمک و امداد که شامل کمک به زنان سرپرست خانوار و بیماران زرتشتى و همچنین کمک به دیگر هموطنان آسیبدیده از حوادث طبیعى است، به فعالیت خود ادامه مىدهد.
«عایشه اونق» مشاور فرماندار گنبدکاوس و کارشناس امور بانوان و جوانان فرماندارى و مدیر «کانون فرهنگى اجتماعى نرجس» و همچنین «خیریه حضرت آمنه» مىباشد. وى که با لباس محلى شهر خود در همایش حضور داشت، کارشناس ارشد علوم سیاسى است و از اینکه دنبالهروى والدین خیّرش است رضایت و آرامش خاطر دارد.
این دبیر آموزش و پرورش گفت: «کار کانون نرجس حمایت از دار الیتامها و بچههاى بىبضاعت و حمایت از زنان و دختران و دانشآموزان نخبه است. پیشگیرى از بیمارى تالاسمى، ایدز، اعتیاد و کمکهاى امدادى از دیگر فعالیتهاى این کانون است. در مؤسسه خیریه هم به خانوادههاى بىسرپرست کمک مىکنیم و کسانى را که احتیاج به جهیزیه و یا عمل جراحى دارند تحت پوشش قرار مىدهیم و با ارتباطى که با مسئولان شهر داریم در هر امرى که خیر باشد و بتواند کمکى بخصوص به دختران و خانمها باشد دریغ نمىکنیم.»
«صدیقه اژهاى» از بانوان فعالى است که با وجود سن زیاد «انجمن مددکارى حضرت رقیهخاتون» را در اصفهان راهاندازى کرده و طرح جهانى روز خانواده از جمله نظرات اوست که به صورت ملى در سطح کشور اجرا شده است.
این مربى قرآن که مسئول دفتر نماینده دوره قبل مجلس اصفهان بوده، گفت: «در سال امام على (ع) شخصیت امیرالمؤمنین
انگیزهاى شد تا بتوانم مثل آن حضرت شبانه براى نیازمندان غذا ببرم. همان سال با توجه به کارى هم که داشتم به عمق فقر در برخى مناطق پى برده بودم، پس به محله «وازیچه» که محرومترین منطقه اصفهان است رفتم. وضعیت آن منطقه آنقدر بد بود که افراد در سرماى زمستان زیر خانههایى که با پلاستیک درست کرده بودند، از سرما کبود شده بودند.
در آن منطقه تا به حال کسى به محرومان رسیدگى نکرده بود و ما با ایجاد کارگاههاى قالیبافى و آموزش به زنان توانستیم ایجاد اشتغال کنیم و کلاسهاى بهداشت و محیط زیست و شناخت معارف و قرآن در منطقه راه بیندازیم و تمام افراد بىسواد آن منطقه را باسواد کنیم. کم کم خانههاى کوچک ساخته شد و زنان در خانههایشان به بافت قالى مشغول شدند و ما آن قالىها و دیگر لوازمى را که در خانه مىساختند از آنها مىخریدیم تا کمک حالشان باشیم.»
«فرنگیس حصیدیم» مسئول انجمن خیریه بانوان و دوشیزگان کلیمى است. وى چندین دهه است که فعالیتهاى خیرخواهانه خود را آغاز کرده و براى کمک به زنان و دختران کلیمى زحمات بسیارى کشیده است. او در ادامه به کار و تلاش بسیار خود و انجمنهاى دیگر اقلیتهاى مذهبى کشور اشاره کرد.
«ایران نامى» رئیس فدراسیون تشکلهاى غیر دولتى استان مازندران است و در مورد فقرزدایى و کمک به روستاهاى محروم کشور فعالیت مىکند.
وى که معتقد است باید زنان قابلیتهاى خود را کشف کنند و با ذهنیتى مثبت پیش بروند، گفت: «پرورشگاهى تأسیس کردهام که مرکز شبانهروزى نگهدارى از دختران بىسرپرست و بدسرپرست است. تأسیس مهد کودک و مجتمع فرهنگى هم یکى دیگر از کارهاى انجمن دوستداران بهزیستى و انجمن گل یاس است. ما اگر بتوانیم قلبهایمان را به هم نزدیک کنیم، خودمان هم به هم نزدیک شده و با برقرارى ارتباط و دیدى مثبت مىتوانیم به همدیگر کمک کنیم.
در حال حاضر ما روى نوآورى و بازدهى سریع درآمد کار مىکنیم و به مددجویان آموزش مىدهیم که چگونه با چوب بامبو، مبلمانهاى شیکى بسازند. بعد هم بازارچهاى ایجاد کردهایم تا محصولات مددجویان به فروش برسد.»
در آخرین روز این اجلاس سه روزه نیز با عنوان شدن ضرورت ایجاد شبکه استانى و با معرفى کاندیداهاى استان خراسان، رأىگیرى اعضاى شوراى مرکزى و بازرسان شبکه استانى خراسان رضوى انجام شد.
اما آنچه در پایان اجلاس به یاد ماند این بود که چگونه رئیس و اعضاى اصلى شبکه توانستند با همت والاى خود در اولین مجمع سالانه شبکه، زنان مدیر و مسئول را از شهرهاى مختلف و با تحصیلاتى از سیکل تا دکترا، در ادیان و مذاهب مختلف کشور در چهرههاى متفاوت و لهجههاى متفاوتتر و گاه پوششهایى کاملاً متفاوت در کنار هم گرد آورند تا آیندگان شاهد عظمت تلاش زنان در عرصه مدیریت، اشتغالزایى، سازندگى و تولید و... سازمانهاى غیر دولتى زنان باشند که تنها با اتکا به اندوختههاى مادى و معنوى خود قصد دارند گوشهاى از اهداف ملت و دولت را بر دوش خویش کشند.
حسن ختام نیز گوشهاى از بیانیه همین شبکه ارتباطى به مناسبت روز جهانى زن (هشتم مارس) است: «روز جهانى زن در حالى در سراسر جهان گرامى داشته مىشود که زنان عالم، اگر چه در سایه وجود کنوانسیونها و اسناد بینالمللى به دستاوردهایى چون آموزش، بهداشت و مشارکت اجتماعى به ویژه در کشورهاى به اصطلاح توسعهیافته، رسیدهاند اما همچنان از وفور تبعیض، فقر، خشونت، مناقشات مسلحانه و... در رنج به سر مىبرند، چرا که دایماً فاصله زنان در برخوردارى از عدالت بیشتر مىشود.
با این حال باید گفت نگرانىهاى جدى اما فراموش شدهاى چون نادیده گرفتن حرمت و کرامت انسانى زن، انبوه رو به فزونى تجارت سکس و اینترسکس و قاچاق زنان و دختران مظلوم قربانى جهل، فقر، طعم و تلذذ بر دوازده محور نگران کننده طرح شده در مجامع بینالمللى مرتبت گردیده که نه تنها حکایت از وجود زخمى جانکاه و پیشرونده در پیکره نیمى از بشریت، بلکه در کل پیکره انسانى دارد.
نادیده گرفتن کیان خانواده به عنوان بهترین کانون براى تولد، تربیت، سلامت و رشد انسانى، غفلت جهانى از «حق متفاوت بودن زن» به عنوان یکى از حقوق جدى اما فراموش شده است...»
منبع: ماهنامه پیام زن 1386 شماره 183، خرداد ۱۳۸۶/۰۳
نویسنده : مریم بصیرى
نظر شما