«ایالات متحده برای ریشه کن ساختن شکنجه در جهان مبارزه می کند و ما خود بعنوان سرمشق در صفوف مقدم این نبرد قرار داریم. من از تمامی کشورهای جهان دعوت می کنم تا به منظور مجازات هرگونه عمل شکنجه گرانه و ممانعت از توسل به شیوه های کیفری بیرحمانه و افراطی، به ایالات متحده و جامعه ی دول قانونی بپیوندند.»
جرج و. بوش
واشنگتن پست، ٢٧ ژوئن ٢٠٠٣
مهاجمین عراق سرانجام خود در دام این جنگ استعماری گرفتار آمده اند. اکنون نیرو ها ی آمریکایی نیز، همچون فرانسو یها در الجزایر، بریتانیایی ها در کنیا، بلژیکی ها در کنگو و پرتغالی ها در گینه ی بیسائو ( و یا در حال حاضر اسرائیلی ها در غزه )، در میابند که تفوق نظامی بی چون وچرا در جنگ، به تنهایی ضامن مصونیت آنان از آدم ربایی، شبیخون و دیگر سوء قصد های مرگبار نیست...عراق اشغالی رفته رفته به دوزخ سربازان آمریکایی و متحدینشان بدل می شود.
وجه مشخصه ی یک منازعه ی استعماری، تفرعن اشغالگران، اعتقاد آنان بر اینکه به یک رده ی برتر انسانی ( « متمدن تر» ، « پیشرفته تر» ) تعلق دارند، تحقیر استعمار زدگان و یا گاه حتی نفی بشریت آنان است. (١)
این « تکبر استعماری» اشغالگر را بطور طبیعی به کاربرد افراطی قوای خویش، زیر پرچم « یک مأ موریت والا ومقدس» ( دفاع از خیر در برابر شر، حفظ تمدن، استقرار دموکراسی)، میراند. بدینسان، نیروهای آمریکایی، در آغاز ماه آوریل امسال، در فلوجه، برای مجازات عاملین عمل خفت بار اهانت به اجساد گارد های شخصی که طی یک سوء قصد به قتل رسیده بودند، در بمباران محلات مسکونی که به قتل ٦٠٠ غیر نظامی منجر شد، کوچکترین تردیدی از خود نشان ندادند...
در این جو هرج و مرج و سر در گمی نیروهای آمریکاییست که شبکه ی CBC ، در روز ٢٨ آوریل گذشته، در برنامه ی خود « ٦٠ دقیقه ی ٢ » ، با شکستن نوعی سکوت سازمان یافته ی رسانه ای، نخستین تصاویر رفتار خشونت آمیز زندانبانان آمریکایی زندان ابو غریب، با اسرای عراقی را منتشر نمود. این غنائم تصویری جنگ، حیرت جهانیان را بر انگیخت. گزارش CBS گواه واقعیت شکنجه در عراق بود. پخش این گزارش که از آغاز آوریل آماده بود، در پی فشارهای پنتاگون به تاخیر افتاد. ژنرال ریچارد میرز، رئیس ستاد اسلحه خانه های ارتش، در این رابطه شخصآ اعمال نفوذ کرده و از دان رادر تهیه کننده ی گزارش خواست تا پخش آنرا به تعویق بیاندازد...
سرانجام هنگامی که شبکه ی CBS خبردار شد که سیمور هرش (٢)، روزنامه نگار نیویورکر، در نظر دارد که خود یک سری جدید از عکسها و نیز بخش هایی از گزارش تکان دهنده ی ژنرال آنتونیو تابوگا (٣ ) را به چاپ برساند، خود تصمیم به پخش آن گرفت.
در ابتدا، رسانه های بزرگ آمریکا که از آغاز جنگ به اوامر دولت آمریکا مبنی بر ممنوعیت پخش تصاویر سربازان آمریکایی کشته شده در عراق (٤) گردن نهاده بودند، این تصاویر رانیز تحت عنوان تصاویری « نه چندان میهن دوستانه » سانسور کردند. بعنوان مثال، بیل او ریلی، مجری یکی از برنامه های فاکس نیوز، اعلام نمود: « شبکه ی CBS، با پخش این عکس های شکنجه، سلاحی نیرومند در اختیار دشمنان آمریکا قرار داده است، و این امری زشت و زننده است».
پرزیدنت بوش نیز انزجار خود را از این افشاگری ها ابرازنمود. دونالد رامسفلد به نوبه ی خود ، آگاهی خویش از این گونه زیاده روی ها را بکلی انکار کرد. هردوی آنان این اعمال قساوت آمیز را به مشتی « وصله های ناجور و سر در گم » نسبت داده اند. آنان دروغ می گویند. به همان گونه که قبلآ در مورد سلاح های کشتار جمعی ویا روابط میان صدام حسین و اوسامه بن لادن دروغ گفته بودند.
کاربرد روشهای خشونت بار در مورد سربازان عراقی امر ناشناخته ای نبود. گزارش های کمیته ی بین المللی صلیب سرخ( CICR ) و سازمان عفو بین المللی، و البته گزارش ژنرال تابوگا، در افشای رواج این شیوه های رذیلانه از ماه ها پیش دست بدست می گشتند. از جانب دیگر، از دسامبر ٢٠٠٢، گزارشی در واشنگتن پست(٥) از شرایط غیر انسانی زندانیان متهم به عضویت در شبکه ی القاعده در زندان باگرام در افغانستان ، اعمال شکنجه و حتی مرگ برخی از آنان در اثر این سوءرفتارها، پرده برداشته بود. لوموند دیپلماتیک در شماره ماه آوریل گزارشی از دیده بان حقوق بشر در باره این سو رفتارها به چاپ رسانده بود. برخی دیگر از این زندانیان نیز به زندانهای مخفی در جزیره ی دیگو گارسیا فرستاده و به دست دوائر ویژه ی « کشورهای دوست » ( مصر و اردن) که در اعمال شکنجه شهرت دارند، سپرده شده اند. حدود ٦٠٠ تن از آنان، که همچنان هویتشان نامعلوم است، در اردوگاه گوانتانامو بسر می برند، اردوگاهی که بازرسین صلیب سرخ حق ورود به آن را ندارند و در آن روش هایی به محک آزمایش گذاشته میشوند که پس از آن در عراق اشغالی وسیعآ بکار گرفته خواهند شد.
از همان زمان، یکی از مقامات رسمی مأ مور حفاظت از زندانیان گفته بود: « اگر هر از گاهی یکی از مواد حقوق بشر را زیر پا نگذاری، کارت را درست انجام نداده ای ». و در رابطه با رفتار با زندانیان، کافر بلیک، رئیس مرکز ضد تروریسمCIA ، اذعان داشت: « یک قبل از ١١ سپتامبر داشتیم و یک بعد از ١١ سپتامبر، بعد از ١١ سپتامبر دیگر نمی توان با پنبه سر برید».
این احساس مشروعیت و مصونیت از مجازات زمینه را برای تعمیم و گسترش رفتار خشونت آمیز با زندانیان عراقی فراهم آورده است. شکنجه با نیت خیر، اینست شاهکار نکبت باری که ارزش چند عکس یادگاری را دارد، حتی اگر تنها برای یاد آوری این امر باشد که یک جنگ استعماری همیشه و در هرحال یک جنگ غیر اخلاقیست.

پاورقی ها:
١- البته دونالد رامسفلد اخیرآ اذعان داشت که " عراقی ها هم آدمند".
٢- سیمور هرش خبرنگار معروفیست که در نوامبر ١٩٦٩ ، از کشتار عملیات " جستجو و انهدام"، در ١٦ مارس ١٩٦٨، در مای لای، در ویتنام پرده برداشت. عملیاتی که طی آن ٣٠٠ غیر نظامی، زن، کودک و سالمند، توسط گروه چارلی، از یازدهمین بریگاد ارتش آمریکا، برهبری ستوان کالی و سروان مدینا، به قتل رسیدند.
٣- متن کامل گزارش در این سایت در دسترس استhttp ://www.agonist.org/annex/taguba.htm
٤- این تابو از ١٨ آوریل توسط تامی سیلیسیو، یکی از کارکنان شرکت حمل و نقلMaytag Aircraft Corporation ( که همان زمان اخراج شد)، شکسته شد. وی در سیاتل تایمز عکس های تابوت های سربازان آمریکایی که در عراق کشته شده و سپس با هواپیمای باربری یه ایالات متحده منتقل شده بودند را به چاپ رساند.
٥- دانا پریست و بارتون جلمن، " US Decries Abuse but Defends Interrogations"، واشنگتن پست، ٢٦ دسامبر ٢٠٠٢.

منبع: / ماهنامه / لوموند دیپلماتیک / 2004 / ژوئن ۱۳۸۶/۰۳/۰۹
نویسنده : ایگناسیو رامونت
مترجم : میترا شعبانی