بیمار خاموش، یک تریلر روانشناختی فوق العاده که همانطور که روی جلد کتاب نوشته شده، رهایتان نمی‌کند.
جدای از اینکه این رمان در صدر پرفروش‌ترین های نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۹ قرار گرفت، راجع به آن باید گفت: رمانی با درونمایه روانشناختی که ذهن خواننده را درگیر می‌کند و به چالش می‌کشد، کتابی که خواندنش را به همه توصیه می کنم زیرا بعد از گذشت مدت‌ها از خواندن" کتاب وقتی نیچه گریست" مرا هیجان زده کرد.
 

نام کتاب روشن کننده داستان آن است، بیمار خاموش.
داستان راجع به آلیسیا برنسون است که پس از قتل شوهرش گابریل سکوت می کند، سکوتی مرگبار که این پرونده را هر چه بیشتر، پیچیده و مرموز می‌کند. داستان به هیچ عنوان قابل حدس زدن نیست.
 در واقع کتاب دو راوی دارد، اولی روان درمانگری به نام تئو فیبر و دومی آلیسیا، نقاشی خاموش که با نوشته های دفترچه خاطراتش، داستان را روایت می‌کند.
در بیست و پنج صفحه آخر کتاب توانستم متوجه موضوع و گره گشایی داستان شوم که این قدرت و خلاقیت نویسنده در پرداخت داستان را نشان می دهد. در خواننده، هیجان و حس تعلیق فوق العاده ای را ایجاد می کند و او را تا انتهای داستان با خود می برد.
 از نظر من رمان هایی که درونمایه روانشناختی دارند، کتاب های ارزنده و قابل تأملی هستند، زیرا در قالب داستان به خواننده مسائل مهمی درباره روان انسان، ارائه می‌کنند که باعث می‌شود خواننده دغدغه مند، سنجیده تر حرف بزند و عمل کند و از مسائل به ظاهر ساده، سرسری نگذرد و به عمق همه چیز بنگرد، چون دیگر می داند، روان و ذهن آدم ها پیچیده ترین معمای عالم است. این کتاب ناخودآگاه انسان و تأثیر دوران مهم کودکی در بزرگسالی را به خوبی با داستانی هیجان انگیز به خواننده نشان می دهد.
گذر هایی که در هر بخش کتاب، نویسنده، به جملات زیبا و مهم زیگموند فروید و ..  می زد، برایم لذت بخش بود و همچنین تشبیه زیبای کل داستان به افسانه‌ی یونانی به نام الکستیس

بخش هایی از کتاب
جنون قتل و جنون خودکشی، در لحظه متولد نمی شود، منشاء آنها به سرزمین پیش از حافظه، دوران کودکی، سوء استفاده ها و بد رفتاری ها بر می گردد که در طول سال‌ها قدرت می‌گیرد و ناگهان منفجر می‌شود و اغلب هدف نادرست را نشانه می‌گیرد.

مریم جعفری تفرشی