پژوهش‌های جدید اشاره دارند که به رغم پیشرفت‌های عظیم در حوزه علم و پزشکی، امید به زندگی انسان ممکن است به حد اعلای خود نزدیک شده باشد. اگرچه در بسیاری از کشورها تعداد افرادی که به صد سالگی می‌رسند رو به افزایش است، اما محققان هشدار می‌دهند که روند رشد امید به زندگی در حال کند شدن است.

در مقاله‌ای که در مجله نیچر ایجینگ منتشر شده، جی اولشانسکی از دانشگاه ایلینویز-شیکاگو بیان می‌کند که محدودیت‌هایی برای افزایش امید به زندگی وجود دارد. این تحقق می‌تواند به بازنگری در سن بازنشستگی و نیاز به منابع مالی بیشتر در طول زندگی منجر شود.

مارک هیوارد، محقق دانشگاه تگزاس، اظهار دارد که اگرچه امکان جهش‌های علمی برای افزایش طول عمر وجود دارد، اما در حال حاضر چنین پیشرفتی دیده نمی‌شود. او بر این باور است که برای دست‌یابی به افزایش قابل توجهی در امید به زندگی، نیاز به پیشرفت‌های علمی بنیانین جدید داریم.

امید به زندگی، به عنوان یکی از شاخص‌های کلیدی بهداشتی جهان، متوسط سال‌هایی را تخمین می‌زند که یک فرد می‌تواند زندگی کند، با فرض ثابت ماندن میزان مرگ و میر. این شاخص نمی‌تواند تأثیر رخدادهای غیرمنتظره، مانند همه‌گیری‌ها و درمان‌های پزشکی نوین، را پیش‌بینی کند.

تحقیقات اولشانسکی و تیم او که روی هشت کشور با بالاترین امید به زندگی تمرکز داشته‌اند، نشان می‌دهد که سرعت افزایش امید به زندگی کاهش یافته است. به طور متوسط، این بهبود از ۲.۵ سال در هر دهه در سال ۱۹۹۰ به ۱.۵ سال در دهه ۲۰۱۰ کاهش یافته است و در ایالات متحده این میزان تقریباً به صفر رسیده است.

آمریکا به دلیل مسائلی همچون مصرف بیش از حد مواد مخدر، تیراندازی، چاقی و نابرابری در دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، با چالش‌های بزرگی روبرو است که مانع از بهبود امید به زندگی می‌شود. پژوهش‌ها حاکی از آن است که حتی با حذف مرگ‌های قبل از ۵۰ سالگی، افزایش امید به زندگی تنها ۱.۵ سال خواهد بود.

در نهایت، این مطالعات تاکید می‌کنند که با وجود پیشرفت‌های فناوری، پیری طبیعی همچنان مانعی برای افزایش مداوم طول عمر انسان باقی می‌ماند.