سابینا اسپیلرین (Sabina Nikolayevna Spielrein)، یکی از چهره‌های برجسته و کمتر شناخته‌شده در تاریخ روانکاوی، در تاریخ 7 نوامبر 1885 در روستوف-آن-دون، امپراتوری روسیه به دنیا آمد و در 11 اوت 1942 در جریان هولوکاست به قتل رسید. او نه تنها به عنوان یکی از اولین زنان روانکاو شناخته می‌شود، بلکه نقش مهمی در شکل‌گیری نظریات روانکاوی و روانشناسی رشد ایفا کرد. اسپیلرین در طول زندگی حرفه‌ای خود با کارل گوستاو یونگ، زیگموند فروید و ژان پیاژه همکاری داشت و از طریق آثار و نظریات خود، تأثیر عمیقی بر روانکاوی و روانشناسی مدرن گذاشت.

زندگی‌نامه سابینا اسپیلرین

کودکی و زندگی خانوادگی

سابینا در یک خانواده یهودی ثروتمند به دنیا آمد. پدرش، نیکلای اسپیلرین، یک تاجر موفق بود و مادرش، اوا مارکوونا لوبلینسکایا، دندانپزشکی بود که هرگز حرفه خود را دنبال نکرد. او بزرگ‌ترین فرزند از پنج فرزند خانواده بود و برادرانش بعدها دانشمندان برجسته‌ای شدند. یکی از آن‌ها، ایزاک اسپیلرین، به عنوان پیشگام روانشناسی کار در شوروی شناخته شد.

سابینا از کودکی تخیلی قوی داشت و به “دعوت والاتری” برای دستیابی به عظمت باور داشت. با این حال، روابط پرتنش والدینش و خشونت‌های فیزیکی آن‌ها تأثیرات عمیقی بر روان او گذاشت. او از وسواس‌های شدید و علائم جسمی رنج می‌برد و برخی مفسران معتقدند که ممکن است در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفته باشد.

تحصیلات و ورود به دنیای روانکاوی

پس از مرگ خواهرش بر اثر بیماری حصبه، وضعیت روانی سابینا وخیم شد و در سال 1904، در سن 18 سالگی، به دلیل هیستری شدید در بیمارستان روانی Burghölzli در زوریخ بستری شد. در اینجا بود که تحت درمان کارل گوستاو یونگ قرار گرفت. یونگ که در آن زمان هنوز در ابتدای مسیر حرفه‌ای خود بود، سابینا را اولین بیمار روانکاوی خود می‌دانست. رابطه درمانی آن‌ها به مرور به یک رابطه شخصی پیچیده تبدیل شد که بعدها موضوع بحث‌های فراوانی در تاریخ روانکاوی شد.

سابینا پس از بهبودی، تحصیلات خود را در رشته پزشکی در دانشگاه زوریخ ادامه داد و در سال 1911 با ارائه پایان‌نامه‌ای درباره زبان بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، فارغ‌التحصیل شد. این پایان‌نامه یکی از اولین مطالعات روانکاوی درباره اسکیزوفرنی بود و مورد توجه زیگموند فروید قرار گرفت.

نقش سابینا اسپیلرین در تاریخ روانکاوی

همکاری با یونگ و فروید

سابینا اسپیلرین یکی از اولین زنانی بود که به روانکاوی پرداخت و در این حوزه به نوآوری‌های قابل توجهی دست یافت. او در طول سال‌های 1908 تا 1910 با کارل گوستاو یونگ همکاری داشت و رابطه‌ای پیچیده و بحث‌برانگیز با او برقرار کرد. این رابطه، که بعدها در مکاتبات یونگ و فروید به تفصیل مورد بحث قرار گرفت، به شکل‌گیری مفاهیمی چون انتقال و انتقال متقابل در روانکاوی کمک کرد.

او همچنین با زیگموند فروید مکاتبات گسترده‌ای داشت و در جلسات انجمن روانکاوی وین شرکت می‌کرد. مقاله معروف او با عنوان “تخریب به عنوان علت به وجود آمدن” که در سال 1912 منتشر شد، تأثیر عمیقی بر نظریه‌های فروید درباره غرایز مرگ داشت. فروید بعدها این مقاله را در کتاب خود “فراتر از اصل لذت” ذکر کرد.

همکاری با ژان پیاژه

در دهه 1920، اسپیلرین در مؤسسه ژان ژاک روسو در ژنو به تدریس پرداخت و با روانشناس برجسته سوئیسی، ژان پیاژه، همکاری کرد. او تحلیل روانی پیاژه را انجام داد و تأثیرات زیادی بر نظریات او درباره رشد کودک گذاشت. اسپیلرین در این دوره مقالاتی درباره رشد زبان در کودکان و اهمیت تعاملات اولیه کودک و مادر منتشر کرد.

آثار و نظریات سابینا اسپیلرین

سابینا اسپیلرین در طول زندگی حرفه‌ای خود بیش از 35 مقاله علمی به زبان‌های آلمانی، فرانسوی و روسی منتشر کرد. آثار او در حوزه‌های مختلفی از جمله روانکاوی، روانشناسی رشد و روانشناسی آموزشی تأثیرگذار بودند.

مقاله “تخریب به عنوان علت به وجود آمدن”

این مقاله که در سال 1912 منتشر شد، یکی از مهم‌ترین آثار اسپیلرین است. او در این مقاله به بررسی ارتباط میان غرایز تخریب و تولید پرداخت و نشان داد که تخریب می‌تواند به عنوان یک نیروی خلاق در خدمت تولید و تحول عمل کند. این ایده بعدها توسط فروید در نظریه غرایز مرگ گسترش یافت.

تحلیل زبان و رشد کودک

اسپیلرین در مقالات خود به بررسی نقش زبان در رشد کودک پرداخت و نشان داد که چگونه تعاملات اولیه کودک با مادر و محیط اطراف، پایه‌گذار رشد زبانی و اجتماعی او هستند. او همچنین به تمایز میان زبان اوتیستیک (زبان درونی) و زبان اجتماعی پرداخت و تأثیرات آن را بر رشد کودک تحلیل کرد.

روانکاوی کودک

سابینا اسپیلرین یکی از پیشگامان روانکاوی کودک بود و در مقالات خود به اهمیت تحلیل روانی کودکان و تأثیرات تجربیات اولیه بر روان آن‌ها پرداخت. او معتقد بود که بسیاری از مشکلات روانی بزرگسالان ریشه در تجربیات دوران کودکی دارند.

زندگی حرفه‌ای در روسیه و مرگ

در سال 1923، اسپیلرین به روسیه بازگشت و به عنوان روانکاو و روانشناس کودک در مسکو فعالیت کرد. او در تأسیس و مدیریت مدرسه دتسکی دام، یک مؤسسه پیشگام در آموزش و پرورش کودکان بر اساس نظریات روانکاوی، نقش داشت. با این حال، با افزایش فشارهای سیاسی در شوروی و سرکوب روانکاوی، فعالیت‌های او محدود شد.

در جریان اشغال روستوف-آن-دون توسط ارتش نازی در سال 1942، سابینا اسپیلرین به همراه دو دخترش توسط نیروهای اس‌اس به قتل رسید.

تأثیر و میراث سابینا اسپیلرین

با وجود نزدیکی او به شخصیت‌های برجسته‌ای چون یونگ، فروید و پیاژه، اسپیلرین برای مدت‌ها در تاریخ روانکاوی نادیده گرفته شد. با این حال، از دهه 1970 به بعد و با انتشار مکاتبات و آثار او، توجه بیشتری به نقش و تأثیر او در روانکاوی و روانشناسی رشد جلب شد.

تأثیر بر نظریات فروید و یونگ

• ایده‌های اسپیلرین درباره غرایز تخریب و تولید، تأثیر مستقیمی بر نظریه غرایز مرگ فروید داشت.
• رابطه او با یونگ به شکل‌گیری مفاهیمی چون آنیما و انتقال کمک کرد.

پیشگام روانکاوی کودک

سابینا اسپیلرین یکی از اولین روانکاوانی بود که به تحلیل روانی کودکان پرداخت و اهمیت تجربیات اولیه را در شکل‌گیری شخصیت برجسته کرد.

تأثیر بر روانشناسی رشد

همکاری او با ژان پیاژه و ایده‌هایش درباره رشد زبان و تعاملات اجتماعی، تأثیرات عمیقی بر روانشناسی رشد داشت

نتیجه‌گیری

سابینا اسپیلرین یکی از زنان پیشگام در تاریخ روانکاوی بود که با وجود چالش‌های فراوان، تأثیرات عمیقی بر نظریات روانکاوی و روانشناسی رشد گذاشت. او با آثار و نظریات خود، نقش مهمی در شکل‌گیری مفاهیمی چون غرایز تخریب، انتقال و رشد کودک ایفا کرد. زندگی و کارهای او همچنان منبع الهام برای پژوهشگران و روانکاوان است و نقش او در تاریخ روانکاوی به تدریج بیشتر شناخته می‌شود.