دبورا پی. بریتزمن (Deborah Britzman) روانکاو و استاد دانشگاه یورک در کانادا است که تحقیقات او در زمینه پیوند روانکاوی با آموزش و پرورش معاصر، به‌ویژه آموزش معلمان، نابرابری اجتماعی، بحران‌های تاریخی و مشکلات تحمل‌پذیری، تأثیر عمیقی در این حوزه‌ها داشته است. بریتزمن با استفاده از مفاهیم روانکاوی، به بررسی پویایی‌های روانی آموزش و چالش‌های هیجانی معلمان پرداخته است و نظریات او در این زمینه، راهگشای درک عمیق‌تری از روانشناسی آموزش و بهداشت روانی معلمان است.

زندگی‌نامه و تحصیلات

تحصیلات و آغاز فعالیت

بریتزمن دوره کارشناسی خود را در رشته علوم تربیتی در دانشگاه ماساچوست در آمهرست به پایان رساند و سپس به مدت هفت سال به تدریس زبان انگلیسی در دبیرستان پرداخت. او در مقطع کارشناسی ارشد، در رشته مطالعات انسان‌شناسی تحصیل کرد و در سال ۱۹۸۵ مدرک دکترای خود را در زمینه تحقیقات مردم‌نگاری دریافت کرد.

فعالیت‌های دانشگاهی

بریتزمن به عنوان استادیار در دانشگاه بینگهامتون فعالیت خود را آغاز کرد و پس از هفت سال به کانادا رفت و در دانشگاه یورک در تورنتو مشغول به تدریس شد. او در این دانشگاه به تدریس و تحقیق در زمینه روانکاوی و آموزش پرداخت و در سال‌های بعد به یکی از چهره‌های برجسته در این حوزه تبدیل شد.

افتخارات

• دریافت جایزه یادبود Hans W. Loewald در سال ۲۰۱۵ از سوی انجمن بین‌المللی آموزش روانکاوی.
• دریافت جایزه یک عمر موفقیت از انجمن آموزش معلمان کانادا در سال ۲۰۱۶.
• انتخاب به‌عنوان صندلی تحقیقاتی کانادا در آموزش و پرورش و تحولات روانی-اجتماعی در سال ۲۰۱۷.
• شناخته شدن به‌عنوان رهبر تحقیقات دانشگاهی توسط دانشگاه یورک.

نظریات و دستاوردهای علمی

روانکاوی و آموزش

بریتزمن در آثار خود، روانکاوی را به‌عنوان ابزاری برای درک بهتر از آموزش و پرورش معرفی می‌کند. او معتقد است که آموزش، نه‌تنها یک فرایند یادگیری، بلکه یک فرایند هیجانی است که در آن معلمان و دانش‌آموزان با چالش‌های روانی و هیجانی متعددی مواجه می‌شوند.

کتاب “فروید و آموزش”

کتاب بریتزمن با عنوان “فروید و آموزش” (۲۰۱۱)، به بررسی ارتباط مفاهیم بنیادی فرویدی مانند ناخودآگاه، محرک‌ها، دستگاه روانی و رشد اخلاقی با حوزه آموزش می‌پردازد. او در این کتاب نشان می‌دهد که چگونه نظریات فروید می‌توانند به درک بهتر از چالش‌های هیجانی در آموزش و یادگیری کمک کنند.

معلم شدن: یک فرایند هیجانی

بریتزمن در نظریات خود به فرایند معلم شدن به‌عنوان یک تجربه هیجانی و روانی اشاره می‌کند. او معتقد است که معلمان، با بازگشت به محیط مدرسه، ناخودآگاه تجربه‌های هیجانی کودکی خود را تکرار می‌کنند. این فرایند که در روانکاوی به‌عنوان اجبار به تکرار شناخته می‌شود، می‌تواند منجر به بازتولید تعارضات و نیازهای هیجانی گذشته شود.

چالش‌های معلمان در فرایند معلم شدن

1. اضطراب و انتظارات بالا: معلمان اغلب با این تصور که باید همه‌چیز را بدانند و کنترل کامل داشته باشند، وارد حرفه معلمی می‌شوند. این انتظارات می‌تواند منجر به اضطراب و احساس ناکافی بودن شود.
2. اجبار به تکرار: معلمان ممکن است رفتارهایی را که از معلمان خود در کودکی تجربه کرده‌اند، ناخودآگاه تکرار کنند. به‌عنوان مثال، ممکن است همان برخوردهای سادیستیک یا تنبیهی را با دانش‌آموزان داشته باشند که در کودکی از آن‌ها رنج برده‌اند.
3. فقدان خودآگاهی: بسیاری از معلمان بدون آگاهی کافی از هیجانات و تکانه‌های خود وارد حرفه معلمی می‌شوند. این فقدان خودآگاهی می‌تواند منجر به برون‌ریزی هیجانات سرکوب‌شده و ایجاد تعارض در محیط آموزشی شود.

هیجانات در آموزش

بریتزمن معتقد است که آموزش یک فرایند هیجانی است که مملو از تعارضات، نیازها و احساسات است. او تأکید می‌کند که معلمان باید به هیجانات خود و دانش‌آموزان توجه کنند و آن‌ها را به‌عنوان بخشی از فرایند آموزش بپذیرند.

هیجانات رایج در آموزش

1. ترس و تنفر از خطاها: معلمان اغلب از اشتباه کردن خود یا دانش‌آموزان می‌ترسند و این ترس می‌تواند به رفتارهای تنبیهی منجر شود.
2. عصبانیت و ناکامی: معلمان ممکن است به دلیل انتظارات بالا از خود و دانش‌آموزان، دچار عصبانیت و ناکامی شوند.
3. اضطراب از دست دادن عشق: معلمان ممکن است نگران از دست دادن عشق و احترام دانش‌آموزان باشند.
4. افسردگی: احساس ناکامی و عدم توانایی در برآورده کردن انتظارات می‌تواند منجر به افسردگی در معلمان شود.

تحمل و خودآگاهی

یکی از مفاهیم کلیدی در نظریات بریتزمن، تحمل است. او معتقد است که معلمان باید توانایی تحمل هیجانات خود و دیگران را داشته باشند. این تحمل شامل پذیرش عشق و نفرت، تعارضات و ناکامی‌ها است.

نقش خودآگاهی در آموزش

بریتزمن تأکید می‌کند که معلمان باید به خودآگاهی عمیقی دست یابند تا بتوانند از اجبار به تکرار رهایی یابند و به‌طور مؤثرتری با هیجانات خود و دانش‌آموزان مواجه شوند. او پیشنهاد می‌کند که معلمان در فرایند روانکاوی شرکت کنند تا بتوانند هیجانات خود را بهتر درک کنند و با آن‌ها کنار بیایند.

پیشنهادات بریتزمن برای بهبود آموزش

1. روانکاوی برای معلمان: بریتزمن معتقد است که معلمان باید در فرایند روانکاوی شرکت کنند تا بتوانند هیجانات خود را بهتر درک کنند و با آن‌ها کنار بیایند.
2. پذیرش هیجانات: معلمان باید هیجانات خود و دانش‌آموزان را بپذیرند و آن‌ها را به‌عنوان بخشی از فرایند آموزش در نظر بگیرند.
3. ایجاد فضای تحمل: معلمان باید فضایی ایجاد کنند که در آن بتوانند هیجانات خود و دانش‌آموزان را تحمل کنند و از آن‌ها بیاموزند.
4. رهایی از اجبار به تکرار: معلمان باید به خودآگاهی عمیقی دست یابند تا بتوانند از تکرار رفتارهای ناخودآگاه گذشته جلوگیری کنند.
5. تمرکز بر خودآگاهی: معلمان باید به درک عمیقی از هیجانات و تکانه‌های خود دست یابند و به این ترتیب بتوانند به‌طور مؤثرتری با چالش‌های آموزشی مواجه شوند.

نتیجه‌گیری

دبورا بریتزمن با ترکیب روانکاوی و آموزش، به درک عمیق‌تری از چالش‌های هیجانی معلمان و دانش‌آموزان دست یافته است. او با تأکید بر نقش هیجانات در آموزش و اهمیت خودآگاهی معلمان، راهکارهایی برای بهبود فرایند آموزش ارائه داده است. نظریات او نه‌تنها برای معلمان، بلکه برای پژوهشگران و روانکاوانی که به دنبال درک بهتر از پویایی‌های روانی آموزش هستند، الهام‌بخش است. بریتزمن با تأکید بر اهمیت تحمل و پذیرش هیجانات، به ما یادآوری می‌کند که آموزش، نه‌تنها یک فرایند یادگیری، بلکه یک تجربه هیجانی و انسانی است.