برای فرزندتان تعریف کنید که بی احترامی چیست.

با کودک خود در مورد اینکه کدام رفتار محترمانه است و کدام رفتار غیر قابل احترام صحبت کنید. ما اغلب از فرزندانمان انتظار داریم که همه چیز را بداند بدون اینکه به او بگوییم.
در واقع باید به آن ها بگویید «وقتی سر من فریاد می زنید، این بی احترامی است.» تصور نکنید که فقط به این دلیل که فرزند شما به سنین نوجوانی رسیده است همه چیز را درک می کند و دیگر نیازی نیست به او بگویید.
مواقعی وجود دارد که ممکن است لحن صدا یا فقط نحوه بیان آن ها بد باشد و خود نوجوان متوجه این امر نشود، در این شرایط دوباره باید تصمیم بگیرید که چه چیزهایی برای شما اهمیت بیش تری دارد.
آنچه شما واقعاً انجام می دهید این است که به فرزندتان نشان می دهید که وقتی به دیگران بی احترامی می کند، نتیجه خوبی را دریافت نمی کند.

به فرزند خود مهارت های حل مسئله یاد دهید.

اگر فرزندتان با ناامیدی یا عصبانیت خود با بی احترامی یا به شیوه ای غیرقابل قبول برخورد می کند، با او در مورد راه های مختلفی صحبت کنید که می تواند احساسات خود را بهتر نشان دهد.
از او بخواهید نقش پدر و مادر را بازی کند و شما هم نقش او را بازی کنید، با این کار می توانید به او نشان دهید که چه رفتارهایی را می تواند جایگزین کند.

هیچ کودکی همیشه بد نیست

به رفتار خوب نوجوان نیز توجه کنید و آن را تحسین کنید. فرصت های بیشتری برای عمل مناسب و ارائه بازخورد مثبت فراهم کنید. اگر فقط متوجه رفتارهای نامناسب و پرخاشگرانه شدید بهتراست درک کنید که این رفتار می تواند برای جلب توجه شما باشد.
از نوجوان خود انتظارات معقول داشته باشید
انتظار کمال از نوجوانان معقول نیست. مغز یک نوجوان تا اواسط دهه ۲۰ به طور مداوم در حال رشد و تغییر است. بنابراین، مغز نوجوان اطلاعاتی را مانند نحوه مدیریت احساسات و تصمیم گیری متفاوت پردازش می کند.
هورمون ها می توانند شرایط را پیچیده تر کنند. البته این عوامل نباید بهانه ای برای رفتار بد باشند ولی مهم است که والدین این تفاوت های بیولوژیکی را در ذهن داشته باشند.