نویسنده:مریم سادات کاظمی
منبع:روزنامه قدس
تغییر شکل ناهمگون سلولهای چربی لایه زیرین پوست را در اصطلاح پزشکی «سلولیت» گویند. در این حالت به جای اینکه پوست صاف و یکنواخت باشد، برجستگیهای کوچک و بزرگی ( بسته به مرحله پیشرفت بیماری) روی آن به وجود می آید. این برجستگیها اغلب در ناحیه باسن، رانها و شکم ظاهرمی شود، اما گاهی ممکن است روی دیگر قسمتهای بدن مانند بازوها و سینه نیز دیده شود. در واقع می توان گفت هر قسمتی که بافت چرب دارد، ممکن است این برجستگیها در آنها نمایان شود. «سلولیت» بیماری خاص زنان است و به طور طبیعی 80 درصد آنان با توجه به سن و اضافه وزن، این مشکل را دارند. تغییرات هورمونی در بدن زنان، بلوغ، پیشگیری از بارداری، بارداری و یائسگی از عوامل بروز این بیماری محسوب می شوند.
از دیدگاه پزشکی «سلولیت» در معنای غیرعفونی آن «لیپودسیتروفی لوکالیزه» (تجمع چربیهای غیرطبیعی در ناحیه ای از بدن ) می باشد. سلولیت شامل چربی، آب و مواد زایدی است که در سطحی ترین «لایه زیرجلدی» شامل حفراتی می باشد که در خانمها حجم بیشتری نسبت به آقایان دارد. عوامل ایجاد سلولیت، داخل این حفرات قرار می گیرند.
بر اثر تجمع چربی در داخل بافت همبند عروق خونی و لنفی، این نواحی تحت فشار قرار می گیرند، بنابراین جریان خون و لنف کاهش و مواد زاید حاصل از سوخت و ساز سلولها افزایش می یابد. با افزایش مواد زاید دفع نشده بافت همبند، اطراف سلولهای چربی فیبروز (متراکم و کوتاه) شده و در نتیجه سطح پوست به داخل کشیده می شود. در عین حال توده های چربی نیز به صورت برجستگیهایی روی سطح پوست نمودار می شوند و بدین ترتیب در سطح پوست ظاهر ناخوشایندی (شبیه پوست پرتقال) ایجاد می گردد که به آن «سلولیت» گفته می شود.
بدن ما 35 میلیارد سلول چربی دارد که ذخیره سازی چربی بدن را به عهده دارد. این سلولها در سراسر بدن وجود دارند و با توجه به شرایط زندگی، وراثت، بارداری و اضافه وزن تا 400 برابر افزایش می یابند. توزیع سلولهای چربی در بدن، با توجه به جنسیت در زمان بلوغ و تحت تأثیر هورمونهای جنسی متفاوت است. هورمون مردانه؛ «تستوسترون» چربیها را در بالاتنه و هورمون زنانه ؛«استروژن» چربی ها را در نیم تنه پایین بدن ذخیره می کند. حدود 12 درصد مردان با وزن طبیعی، در قسمت بالاتنه مثل گردن، شانه ها، سینه و بالای شکم بافت چربی دارند. در حالی که تقریباً 25 درصد زنان با وزن طبیعی در قسمت پایین بدن مثل باسن و رانها تجمع چربی دارند. از نظر فیزیولوژیکی بدن زنان دو برابر مردان دارای بافت چربی است. ساختار طبیعی بدن زنان ایجاب می کند که این ذخیره سازی، انرژی مورد نیاز او را در هنگام زایمان و شیردهی تأمین کند.
درمان این بیماری در درجه اول به تغذیه بستگی دارد. هنگامی که ذخیره سازی چربی بیش از نیاز بدن باشد، سلولهای چربی بزرگتر شده و شریانهای خونی و لنفی را فشرده می کنند؛ در نتیجه آب و مواد اضافی به سختی دفع می شوند و کم کم زیر پوست متورم می شوند. برخی از روشهای فیزیکی مانند جراحی نیز می تواند نتیجه مطلوبی در پی داشته باشد. اما آسان ترین راه برای داشتن اندامی متعادل، رعایت اصول بهداشت و تغذیه است. خوشبختانه «سلولیت» بیماری محسوب نمی شود؛ زیرا خطری برای سلامتی ندارد و فقط زیبایی ظاهری را دچار مشکل می کند. دانشمندان معتقدند عوامل هورمونی، بخصوص فشارهای موضعی بر روی چربیها باعث بروز نوعی «هایپوکسی» (کمبود اکسیژن) در بافت می شوند. این خود باعث تجمع مواد زاید و سموم در ناحیه می شود. این سموم به مرور زمان در بین سلولهای چربی رسوب کرده و کم کم بافت ناحیه را سفت می کنند.
از سوی دیگر تمامی بافتهای بدن ما وقتی از بیرون زیر فشار قرار می گیرند، طبق یک قانون کلی سعی می کنند با گذشت زمان و با تولید رشته های فیبرین از فرد محافظت کنند. به این ترتیب سلولهای چربی به صورت توده های محصور در بین رشته های فیبرین در می آیند و این نمای توده توده و زشت را برای شما ایجاد می کنند.این تغییرات به دلایل کاملاً ناشناخته با تغییرات پوستی ناحیه به صورت ضخیم شدن، توده توده شدن و ایجاد سطح ناصاف پوست همراه می شود که در اصطلاح به آن پوست پرتقال اطلاق می شود. پس معلوم شد چرا سلولیت بیشتر در اندامهای پایینی، بخصوص رانها و باسن ایجاد می شود. این نواحی پر فشارترین نواحی بدن هستند.
اما چرا خانم ها؟

پاسخ به این سؤال در خاصیت استثنایی سلولهای چربی بدن خانمها بخصوص در نواحی پایینی بدن آنها نهفته است، زیرا این سلولها 6 تا 8 برابر بیشتر از دیگر سلولهای چربی قدرت ذخیره سازی چربی را دارند.به عبارت راحت تر، این سلولها بسیار مقتصد و ناخن خشک هستند و به این راحتی چربیهای عزیز خود را از دست نمی دهند.از این روست که یک خانم برای اینکه بخواهد این چربیهای دوست داشتنی را در راه تناسب اندام خود فدا کند باید رژیم سخت تری را نسبت به آقایان تحمل کند.«لیپولیز» (تجزیه چربیها) درمان مؤثری برای سلولیت است؟
«لیپولیز» روش درمانی است که طی آن" فسفاتو دیلکولین" به سلولهای چربی ناهمگون تزریق شده و باعث تجزیه آنها می شود.
دکتر«کاترین دو گورساک» درباره اصول این روش کاملاً توضیح می دهد

اصول این روش درمانی چیست؟

در این روش ابتدا الکل «فسفاتو دیلکولین» و «داکسی کولاد» به محل مورد نظر تزریق می شود که «فسفاتو دیلکولین» در تمام قسمتهای سلولهای چربی پخش می شود. لزوم تزریق «داکسی کولاد» نیز از آن جهت است که از تکثیر سلولهای چربی جلوگیری کرده و «فسفاتو دیلکولین» را برای تجزیه تری گلیسریدها فعال می کند.
 

آیا لیپولیز یک روش درمانی نوین محسوب می شود؟

- نخستین تجربه این روش درمانی به سالهای 1962 تا 1965 توسط روسها و آلمانها با تزریق «اینتراآرتریل» برای تجزیه سلولهای چربی برمی گردد. بعدها این ماده حتی در درمانهای خوراکی نیز برای تجزیه چربیهای اضافی آسیب شناسی مانند هپاتیت به کار رفت. اما اولین بار کاربرد لیپولیز به منظور یک عمل زیبایی در سال 2001 در برزیل انجام شد. پس از آن، درباره این موضوع در کنگره های مختلف بحث و تحقیق شد. در ابتدا تنها کشورهای آمریکای شمالی، آمریکای لاتین و اروپا از این روش استقبال کردند، اما طولی نکشید که در تمام دنیا مطرح شد و اصول کاربرد آن نیز کاملاً مشخص شد.
آیا با استفاده از روش لیپولیز می توان تمام چربیهای اضافی را از بین برد؟

- این تصور از روش درمانی لیپولیز اشتباه است؛ زیرا لیپولیز فقط در مورد چربیهای قسمتهای محدود و مشخص مانند لایه های چربی پهلوها، باسن، غبغب، زیربغل و رانها عملی است. در کل باید این نکته را در نظر گرفت که تجزیه چربیها در قسمتهای بیش از 10 سانتی متر مکعب با این روش امکان پذیر نیست. گاهی اوقات چربیهای اضافی شکم با عمل جراحی خارج می شود، اما مسأله مهم این است که چربیهای شکم مقاومند و امکان برگشت آنها وجود دارد. چربیهای شکم 10درصد، چربیهای غبغب 2درصد و چربیهای زیر زانو 4 تا 5 درصد در برابر درمان مقاومت دارند. چربیهای باسن و رانها نیز از نوع چربیهای مقاوم محسوب می شوند که تغییر آنها تقریباً ناممکن است. با این حال در این قسمتها با تزریق بیشتر «داکسی کولاد» به تجمعات چربی، سعی بر این است که درمان مؤثرتر باشد. این نکته را هم باید در نظر داشت که لیپولیز در مردان نتیجه بهتری نسبت به زنان دارد.
هزینه این شیوه درمانی چقدر است؟

- هر جلسه لیپولیز 90 یورو هزینه دارد که برای هر قسمت بسته به مرحله پیشرفت بیماری 4 تا 5 جلسه لازم است. پیش از این، روش درمانی «میزو تراپی» رایج بود که طی آن، محرکهای جریان خون و عوامل تجزیه کننده چربی مثل کافئین به بخش مورد نظر تزریق می شد. هر دوره درمان در 10 تا 15 جلسه انجام می شد و از آنجا که سلولهای چربی نیز تجزیه نمی شدند، نتیجه مطلوبی در پی نداشت. این روش برای قسمتهای محدود نتیجه مطلوبی در بر نداشت، اما روش درمانی مؤثری در قسمتهای وسیع تر محسوب می شد و باید پس از آن نیز کاملاً از ناحیه مورد نظر مراقبت می شد؛ زیرا سلولهای چربی تجزیه نشده اند و فقط چربیها از سلول خارج شده اند.
اما روش نوین «لیپولیز» با صرف مدت زمان کمتر، نتیجه بهتری دارد.

- «لیپولیز»، «فسفاتو دیلکولین» و «لیزر زیر پوستی» شیوه های جدیدی اند که با شکستن زنجیره های چربی درمان مؤثرتری محسوب می شوند.
آیا درمان دیگری هم وجود دارد؟

- بله !اندرمولوژی از طریق برقراری دوباره جریان خون و لنف و حفظ روال طبیعی این جریان در بافت باعث درمان رفع سلولیت می گردد و اعمال زیر هم به صورت همزمان طی درمان انجام می شود:
1. بازگرداندن حالت الاستیسیته و آرایش طبیعی به بافت همبند
2. آزاد سازی و از بین بردن مواد زاید به دام افتاده در بافت همبند
3. کاهش سایز سلولهای چربی که دچار لیپودیستروفی شده اند
دلایل زیبایی برای عمل جراحی

درمان سلولیت، درمان چربی منطقه ای، درمان و پیشگیری پیری در پوست پیر شده، کاهش چروک، کاهش افتادگیهای پوستی، کاهش اندازه و وزن، تغییر شکل بعد از دوران زایمان.
 

دلایل درمانی برای عمل جراحی

درمان دردهای پشت و شانه، درمان دردهای کمر، درمان هماتوم ها، درمان ادم لنفاوی و بی کفایتی مزمن وریدی، کاهش و درمان ادم و فیبروزهای بعد از عمل جراحی، درمان گرفتگیهای عضلانی، درمان تروماهای ورزشی، درمان مکمل در دوران قبل و بعد از عمل جراحی لیپوساکشن که از کاربردهای مهم درمانی اندرمولوژی می باشد و فواید زیر را به همراه خواهد داشت:
1. از بین بردن سفتی های موضعی
2. بهبود بی نظمی - نامتفاوتی و برجستگیهای موجود بر سطح پوست و رفع باقیمانده های چربی
3. حذف مایعات اضافی
4. درمان ادم و اکیموز پس از عمل جراحی