دژ سریزد مربوط به دوره ساسانیان است و در شهرستان مهریز، روستای سریزد واقع شده است. این اثر در تاریخ ۲۷ خرداد ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۰۸۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قدمت قلعه سریزد به دوران حکومت ساسانیان برمی‌گردد. این قلعه در گذشته کاربرد نظامی نداشته و از آن به عنوان مکانی برای ذخیره‌سازی غلات و مواد غذایی استفاده می‌شده است. علاوه بر غلات، روستاییان در مواقع هجوم و غارت، پول، طلا و زیورآلات خود را نیز در این قلعه نگهداری می‌کردند.

گرداگرد این بنا، خندقی به عرض تقریبی ۶ متر و عمق حدود ۳ تا ۴ متر وجود دارد که به عنوان اولین لایه دفاعی قلعه محسوب می‌شود. همچنین، این قلعه دارای دو دیوار متحدالمرکز تو در تو با برج و باروهایی بلند است که توسط خندق محصور شده‌اند.

قلعه دارای دو درب است که یکی به عنوان درب اصلی و دیگری به عنوان درب پشتیبان شناخته می‌شود. درب اصلی متحرک بوده و به وسیله طناب و قرقره‌هایی از سمت پایین به بالا باز و بسته می‌شده است. در صورتی که درب اصلی توسط دشمن شکسته می‌شد و دشمن به درون قلعه نفوذ می‌کرد، درب دوم بسته می‌شد.

در داخل قلعه، اتاق‌های متعددی وجود داشت که هر کدام دارای درب و کلید مجزا بودند و مردم از آن‌ها برای نگهداری و ذخیره‌سازی اشیاء گران‌بهای خود مانند طلا، پول، جواهرات و حتی غلات استفاده می‌کردند.

این قلعه همچنین یک چاه در خیابان اصلی دارد. در زمان‌هایی که قلعه سریزد توسط دشمن تسخیر می‌شد، از چاه به‌عنوان مخفیگاه برای زنان و کودکان استفاده می‌شد. همچنین آب چاه برای شستشو و سایر نیازهای روزمره مورد استفاده قرار می‌گرفت.

دژ سریزد با تاریخ غنی و ویژگی‌های منحصر به فرد خود، نه تنها یک اثر باستانی ارزشمند است، بلکه نمایانگر فرهنگ و زندگی مردم در دوران ساسانیان نیز می‌باشد.