دی.ان.اس در حقیقت سیستم نامگذاری برای رایانه‌ها، سرویس‌ها و هر منبع متصل به اینترنت یا شبکه‌های خصوصی است. در عمل این سیستم تبدیل‌کننده‌ اسامی قابل فهم برای کاربران به اعداد و ارقام مربوط به شبکه و جایی است که رایانه قرار دارد. برای درک بهتر دی.ان.اس می‌توان آن را به دفتر تلفن تشبیه کرد که اسامی سایت‌ها را به IP نشانی‌های مربوط وصل می‌کند. برای مثال معادل www.example.com در اینجا برابر با 192.0.32.10 در IPv4 و 2620:0:2d0:200::10 در IPv6 خواهد بود.
OpenDNS همان سرویس DNS است، با این تفاوت که قابلیت‌های بیشتری به دی.ان.اس اضافه کرده است. برای مثال درست کردن خطاهای موجود در تلفظ نشانی‌ها، جلوگیری از وجود phishing و حذف قسمتی از محتویات را می‌توان نام برد. مثلا فهرست سایت‌هایی را دارد که امن نیستند و آنها را برای کاربر از دسترس خارج می‌کند. OpenDNS به معنای باز بودن سرویس دی.ان.اس است که در حقیقت هر درخواست از هر منبعی مورد قبول قرار می‌گیرد، ولی این ربطی به باز بودن منبع نرم‌افزار ندارد، بلکه این سرویس بر اساس نرم‌افزار cloced-source کار می‌کند.
نزدیک به 40 میلیون از کاربران اینترنت با سیستم تازه راه‌اندازی شده‌ گوگل، با سرعت بالاتری در وب می‌توانند جستجو کنند. در حقیقت openDNS این امکان را به استفاده کنندگان می‌دهد که از نزدیک‌ترین سرور موجود بر سر راهشان، اطلاعات را ارسال کنند که این خود منجر به افزایش سرعت در انتقال داده‌ها می‌شود.
نام دیگر این سیستم جدید، تسریع‌کننده‌ سرعت است. این طرح جدید به سیستم نامگذاری یا DNS یکسری نشانی جدید اضافه کرده است. همان‌طور که گفته شد، وظیفه‌ اصلی در سیستم DNS در عمل ایجاد ارتباط منطقی بین نشانی‌های موجود در اینترنت به IP نشانی‌های مربوط به خودشان است.
سرویس openDNS با قابلیت کار با نشانی‌های IPv6
مخالفان بر این باورند که طرح جدید DNS باز سرعت گرفتن اطلاعاتی مانند ویدئوها و فایل‌های با حجم‌ بالا را پایین می‌آورد، بنابر این گیرنده این قبیل فایل‌ها مدت زمان بیشتری را باید منتظر بماند تا داده‌ مورد نیازش را از اینترنت دریافت کند.
دیوید اولویچ، مدیر عامل سرمایه‌گذاری سیستم DNS بیان کرده است که این فناوری بیش از 30 میلیون کاربر در دنیا خواهد داشت. برای مثال این کاربران ‌می‌توانند شامل رایانه‌ها، دانش‌آموزان مدارس و شرکت‌های کوچک و بزرگ باشند.
در کنار این گروه، گروه دیگری بر این باورند که پروتکل دی.ان.اس باز ممکن است مشکلاتی در طراحی ساختار مسیرهای ارسال داده به وجود آورند و در نتیجه‌ آن با مشکلات بیشتری در زمینه‌ امنیت برای داده‌ها مواجه شویم. این نبود امنیت به خاطر ارسال IP نشانی‌های کاربران در طول شبکه و طی مسیرهای متفاوت به وجود می‌آید. تغییرات مربوط به سیستم دی.ان.اس به عنوان یک پروژه‌ تجربی برای مهندسان اینترنت محسوب می‌شود، ولی هنوز توسط یک سازمان مشخص و معینی استانداردسازی نشده است.
گروه IETF’s (که افراد مسوول برای توسعه‌ سیستم DNS به حساب می‌آیند)، هنوز در زمینه‌ اجرای این کار تصمیمات خاصی اتخاذ نکرده‌اند، البته این را یکی از مدیران این گروه با نام آندرو سولویان بیان کرده است.
بعضی از اعضای گروه توسعه‌ دی.ان.اس برای به اجرا گذاری کار مخالفت کرده‌اند، این هم گفته‌ یکی دیگر از مدیران به نام گودمن سون است. در ضمن یکی از مهم‌ترین اهداف این پروژه در ارتباط با محرمانه بودن نشانی‌ها و اطلاعاتی است که در این بین جا به جا می‌شود. هدف دیگر مربوط به نحوه‌ طراحی شبکه‌ها و چگونگی معماری آنهاست. این موارد در حقیقت جزو اصلی‌ترین مشکلاتی است که توسط openDNS قابل حل هستند و این ادعا برخلاف نظر منتقدان این فناوری محسوب می‌شود. علاوه بر اینها این مورد که سیستم دی.ان.اس باز تکنیک‌های گوناگونی برای ارسال در طول شبکه‌های جابه‌جایی استفاده می‌کند نیز از دیگر ادعاهای گروه طراحان این سیستم است.
برای مثال ISPها ـ سرویس دهندگان اینترنت ـ از پروتکل‌های موجود در DNS مانند دی.ان.اس باز و همچنین دی.ان.اس عمومی گوگل کنار چند پروتکل‌ موجود در CDN مانند BitGravity، CDNetworks، EdgeCast، Comodo و CloudFlare استفاده‌های فراوان می‌کنند. در حقیقت به طور دقیق نمی‌توان حدس زد که چه مقدار سرعت اینترنت برای کاربرانی که اطلاعاتشان را از این طریق دریافت می‌کنند، بالاتر خواهد رفت. کار سیستم آدرس دهی اینترنت تفاوت چندانی نخواهد کرد، بلکه با استفاده از DNS تنها چند بایت به داده‌های ارسالی اضافه می‌شود و این ربطی به مشکل ترافیکی در حال حاضر اینترنت ندارد. تنها هدف از اضافه کردن این چند بایت، ایجاد تغییرات بسیار بزرگی در زمینه‌ جابه‌جایی است.
گوگل از DNS جدید فقط برای سریع‌تر شدن سرویس عمومی دی.ان.اس گوگل استفاده نمی‌کند، بلکه برای ارسال یا دریافت داده‌ها با سرعت بالاتری در YouTube هم از آن استفاده خواهد کرد.
در حقیقت هدف گوگل بالا بردن سرعت اینترنت برای همه افراد است، نه فقط کاربران. این شرکت، قصد دارد این کار را با پیشرفت پروتکل‌ها، جستجوگرها، نرم‌افزارهای کاربران و شبکه‌ها اجرا کند.
طرح اولیه‌ این پروتکل در پرونده‌ای در IETF با نام شبکه‌ فرعی کاربر در درخواست‌های DNS ای، که در حقیقت توسط کارمندان بخش تکنیکی در شرکت گوگل نوشته شده بود، مطرح شده است. این پیشنهاد DNS را به طور دلخواه توسعه می‌دهد، در حقیقت در بخش اسامی سرورها تغییراتی ایجاد می‌کند. این تغییرات در بردارنده‌ اطلاعات اضافی درباره‌ شبکه به همراه IP نشانی ارسال کننده داده‌هاست، که در نتیجه‌ آن داده‌ها از طریق نزدیک‌ترین سرویس دهنده، در طول شبکه جابه‌جا می‌شوند.
در عمل دی.ان.اس به سی.دی.ان‌ها کمک می‌کنند تا تمایل فراوان اینترنت برای سرعت را به نوعی جوابگو باشد. این خواسته با انجام کارهایی مانند این که CDNها نیاز دارند تا اندازه گیری کنند و ISPها نیاز دارند که بدرستی از پهنای باند موجودشان استفاده کنند، میسر می‌شود. در حقیقت این تغییر نوعی نمو است، ولی در آینده تغییرات شگرفی ایجاد خواهد کرد. تصور کنید کارمندان یک شرکت با چند برابر سرعت در حال حاضر اینترنت، بتوانند به داده‌ها دسترسی پیدا کنند، در نتیجه با سرعت خیلی بیشتر از قبل می‌توانند درخواست‌های مشتریانشان را جوابگو باشند.
آیا openDNS برای شرکت مفید است؟
تعدادی از بزرگان CDNها مانند: Akamai، Level 3 و Limelight Networks به خاطر سرعت بسیار بالای اینترنت قادر به ادامه‌ ارائه خدمات به کاربران خود نیستند، ولی این سیستم جدید به این شرکت‌ها انگیزه‌ای برای پیوستن دوچندان برای ادامه کارشان داده است. برای اجرای این پروتکل به تعداد زیادی CDN و ISP نیاز است. شرکت‌ها نیز می‌توانند با استفاده از استاندارد پیشنهاد شده از مزایای openDNSهای داخلی بهره ببرند، ولی در کنار تمام موارد ذکر شده، وجود تاثیرات منفی روی نرم‌افزارهای دیگر غیر از وب با استفاده از این پروتکل امکان‌پذیر است.

منبع:

1-www.wikipedia.com
www.itnews.com-2

منبع: / روزنامه / جام جم ۱۳۹۰/۷/۳
نویسنده : الهام اندرابی