اُهو اُهو نام یکی از آیین‌های کهن روستای خورهه در استان مرکزی است که در شب نیمه ماه مبارک رمضان و همزمان با سالروز میلاد امام حسن مجتبی (ع) برگزار می‌شود. این آیین که در فهرست آثار معنوی کشور نیز به ثبت رسیده، نشانه‌ای از شادمانی مردم در زمان شادی اهل بیت (ع) است.
پیشینه:

شواهد نشان می‌دهد که قدمت سکونت در محوطه تاریخی روستای خورهه به هزاره دوم پیش از میلاد می‌رسد.
با وجود کمرنگ شدن برخی از آداب و رسوم ماه رمضان در طول سال‌ها، آیین اُهو اُهو همچنان به عنوان یکی از سنت‌های کهن اهالی روستای خورهه پابرجاست.

نحوه اجرا:

در این آیین، نوجوانان روستا در گروه‌های چند نفری به در خانه اهالی رفته و ترانه‌ای عامیانه را اجرا می‌کنند.
این ترانه به نام کوچکترین فرزند پسر خانواده خوانده می‌شود.
در نهایت، صاحبخانه به گروه هدایایی مانند آجیل، شیرینی، پول یا اقلام دیگر می‌دهد.
همه خانواده‌ها منتظر حضور دسته‌های مختلف در خانه خود هستند.

معنا و مفهوم:

آیین اُهو اُهو نوعی شادباش و تبریک تولد امام حسن مجتبی (ع) به صورت نمادین است.
اشعاری که در این مراسم خوانده می‌شود ثابت بوده و هر سال تکرار می‌شود.
گفته می‌شود که پول‌های جمع شده از این آیین به فقیرترین خانواده روستا اهدا می‌شود.

اهمیت:

آیین اُهو اُهو به عنوان یکی از میراث فرهنگی intangible  ایران، از اهمیت بالایی برخوردار است.
این آیین، نمادی از  همبستگی و نوع‌دوستی مردم روستای خورهه است.
اجرای این سنت، به حفظ هویت فرهنگی این روستا و انتقال آن به نسل‌های آینده کمک می‌کند.