پیری از قدیم به عنوان یک فرایند تدریجی در نظر گرفته می‌شد، اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این فرایند در واقع در دو مرحله خاص از زندگی سرعت می‌گیرد. بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی در نشریه نیچر ایجینگ منتشر شده است، پیری در اواسط دهه ۴۰ و اوایل دهه ۶۰ زندگی به دلیل تغییرات قابل‌ملاحظه‌ای در مولکول‌ها و میکروارگانیسم‌ها شتاب می‌گیرد.

تغییرات مولکولی در دهه ۴۰

در حوالی سن ۴۰ سالگی، تغییرات عمده‌ای در مولکول‌ها و فرآیندهای بیوشیمیایی بدن رخ می‌دهد که شامل موارد زیر است:

• تضعیف سوخت‌و‌ساز: کاهش توانایی بدن در سوخت‌وساز الکل، کافئین و چربی.
• افزایش خطر بیماری‌های قلبی عروقی: به دلیل اختلال در پلاکت‌ها و پروتئین‌های لختگی خون.
• مشکلات پوستی: اختلال در سلول‌ها و پروتئین‌های پوست که منجر به کاهش خاصیت ارتجاعی پوست می‌شود.

تغییرات مولکولی در دهه ۶۰

در اوایل دهه ۶۰، تغییرات دیگری رخ می‌دهد که به وضوح بر سلامتی تاثیر می‌گذارد:

• تضعیف سوخت‌و‌ساز: کاهش توانایی در سوخت‌وساز کافئین و اسیدهای چرب ضروری و کاهش تولید چربی غیراشباع.
• مشکلات گلوکز: افزایش مقاومت به انسولین و اختلال در سوخت‌وساز گلوکز.
• ضعف کلیه‌ها: کاهش کارایی کلیه‌ها و افزایش سطح نیتروژن اوره خون.
• مشکلات قلبی: بالا رفتن سطح فنیل آلانین پلاسما که با مشکلات قلبی مرتبط است.
• تضعیف سیستم ایمنی: افزایش سطح سیتوکین‌ها که به کاهش عملکرد سیستم ایمنی بدن اشاره دارد.

توصیه‌های بهداشتی

با توجه به این تغییرات، محققان توصیه می‌کنند که در دهه ۴۰ و ۶۰ زندگی به اقدامات زیر توجه کنید:

• در دهه ۴۰: کاهش مصرف الکل و توجه به تغییرات در سوخت‌وساز لیپیدها.
• در دهه ۶۰: کنترل عملکرد کلیه‌ها، نوشیدن آب کافی و حفظ سلامت قلب از طریق ورزش منظم و مراقبت از رژیم غذایی.

این مطالعه نشان می‌دهد که پیری تنها یک فرایند تدریجی نیست و شناخت دوره‌های خاص تغییر می‌تواند به مدیریت بهتر سلامت در سنین بالا کمک کند.