جهانگیرخان محبی ملقب به ناظمالملک
جهانگیر خان محبی، که با تخلص ضیائی و لقب ناظم الملک مرندی شناخته میشود، در ۱۲۷۵ هجری قمری به دنیا آمد. او فرزند محبعلی خان ناظم الملک و پدر همسر حاج فهیم التجار رضوی بود. تحصیلات ابتدایی خود را در تهران آغاز کرد و سپس به مدرسه دارالفنون رفت. پس از اتمام دوره متوسطه، برای ادامه تحصیلات عالی به استانبول سفر کرد و در آنجا به تحصیل حقوق، علوم سیاسی و جغرافیا پرداخت.
پس از فارغالتحصیلی، جهانگیر خان به عنوان اتاشه در سفارت ایران در عثمانی مشغول به کار شد. او به تدریج به سمتهای نایب دوم و نایب اول سفارت ارتقا یافت و در نهایت به مقام شارژدافر رسید. پس از بازگشت به تهران، به معاونت اداره عثمانی منصوب شد و سپس رئیس اداره دول همجوار گردید. او همچنین در مقاطعی ریاست کارگزینی و کابینه وزارتی را بر عهده داشت و به عنوان سرکنسول ایران در بغداد نیز فعالیت کرد.
در اوایل دوره مشروطیت، جهانگیر خان به کارگزاری آذربایجان منصوب شد و مدتی نیز کارگزاری خراسان، سیستان و بلوچستان را بر عهده داشت. در سال ۱۳۸۸ هجری قمری، او به معاونت وزارت امور خارجه منصوب شد. در سال ۱۲۹۹ شمسی، در کابینه میرزا فتحالله خان سپهدار رشتی، از تاریخ ۱۷ دیماه تا ۲۸ بهمنماه، کفالت وزارت امور خارجه را بر عهده داشت.
جهانگیر خان محبی همچنین نویسندهای توانا، مترجمی زبردست و شاعری خوشقریحه بود. او به زبانهای فرانسه، عربی و ترکی استانبولی تسلط کامل داشت و تألیفات و ترجمههای متعددی به حجم بیش از ۲۰ مجلد از خود به جا گذاشت. او در سال ۱۳۵۲ هجری قمری در قم درگذشت.
نظر شما