جهانگیر خان محبی متخلص به ضیائی و ملقب به ناظم الملک مرندی پدر همسر حاج فهیم التجار رضوی، فرزند محبعلی خان ناظم‏ الملک از اعضاء عالی رتبه وزارت امور خارجه، در ۱۲۷۵ه.ق متولد شد. جهانگیرخان تحصیلات مقدماتی را مطابق معمول زمان در تهران انجام داد و بعد وارد مدرسه‏ دارالفنون شد. پس از گذراندن دوره‏ متوسطه برای ادامه‏ تحصیلات عالیه به استانبول سفر کرد و در آنجا به تحصیل حقوق و علوم سیاسی و جغرافیا پرداخت. پس از فراغت از تحصیل در سفارت ایران در عثمانی با سمت اتاشه استخدام شد و مدتی بعد نایب دوم و نایب اول سفارت بود و سرانجام شارژدافر شد. پس از انتقال به تهران به معاونت اداره عثمانی منصوب شد و بعد رئیس اداره دول همجوار گردید و زمانى نیز عهده‏ دار ریاست کارگزینی و کابینه وزارتی را سرپرستی مى‏ کرد. مدتى هم سرکنسول ایران در بغداد بود. 
 

در اوایل مشروطیت به کارگزارى آذربایجان رسید و چندى هم کارگزارى خراسان، سیستان و بلوچستان را برعهده داشت و سرانجام در  ۱۳۸۸ه.ق به معاونت وزارت امور خارجه منصوب شد. در سال ۱۲۹۹ ش در کابینه‏ میرزا فتح‏  الله خان سپهدار رشتى از تاریخ ۱۷ دى ماه تا ۲۸ بهمن ماه  ۱۲۹۹کفالت وزارت امور خارجه را عهده‏ دار گردید. میرزا جهانگیر محبى نویسنده‏ اى توانا و مترجمی زبردست و شاعری خوش قریحه بود. زبانهای فرانسه، عربی و ترکى استانبولی را در حد عالى می‌‏دانست. صاحب تألیقات و ترجمه های بسیاری نیز بود که بالغ بر ۲۰ مجلد است. و سرانجام در۱۳۵۲ه.ق در قم در گذشت.