با وجود اینکه یک سوم زنان در طول زندگی خود ریزش مو را تجربه می‌کنند، این مشکل همچنان به اندازه کافی مورد توجه قرار نگرفته و تاثیر آن بر سلامت روان زنان نادیده گرفته می‌شود. در حالی که تحقیقات در مورد ریزش موی مردان به دلیل شیوع بیشتر آن گسترده‌تر است، ریزش مو در زنان پیچیده‌تر بوده و نیازمند بررسی‌های بیشتری است.

علل ریزش مو در زنان:

سه نوع اصلی ریزش مو در زنان وجود دارد:

• آلوپسی آندروژنیک (یا ریزش مو با الگوی زنانه): شایع‌ترین نوع ریزش مو که در آن فولیکول‌های مو کوچک شده و رشد موهای جدید متوقف می‌شود. عوامل هورمونی مانند یائسگی و گاهی سابقه ژنتیکی در این نوع ریزش مو موثرند.
• تلوژن افلوویوم: ریزش موقت مو ناشی از استرس، بیماری، کاهش وزن سریع یا بارداری. موها پس از رفع عامل استرس‌زا مجددا رشد می‌کنند.
• آلوپسی آره‌آتا: یک بیماری خودایمنی که سیستم ایمنی بدن به فولیکول‌های مو حمله کرده و باعث ریزش ناگهانی مو می‌شود.
   

تاثیر روانی ریزش مو:

ریزش مو می‌تواند تاثیر عمیقی بر سلامت روان زنان داشته باشد. بسیاری از زنان به دلیل استانداردهای زیبایی جامعه که موهای پرپشت را نشانه زیبایی می‌دانند، احساس شرم، ناامیدی و انزوا می‌کنند.

راهکارها:

• افزایش آوعی به مشکل ریزش مو در زنان و انجام تحقیقات بیشتر: درک بهتر از مکانیسم‌های ریزش مو در زنان به یافتن درمان‌های موثرتر کمک می‌کند.
• حمایت روانی از زنان مبتلا به ریزش مو: ایجاد گروه‌های حمایتی و مشاوره می‌تواند به زنان در مقابله با تاثیرات روانی ریزش مو کمک کند.
• به چالش کشیدن استانداردهای زیبایی: تغییر نگرش جامعه نسبت به ریزش مو در زنان و پذیرش زیبایی در اشکال مختلف آن، به کاهش بار روانی این مشکل کمک می‌کند.

استفاده از کلاه‌گیس نیز می‌تواند به زنان در بازیابی اعتماد به نفس کمک کند. تجربه زنانی که از کلاه‌گیس استفاده می‌کنند، نشان می‌دهد که می‌توان با وجود ریزش مو، زندگی شاد و فعالی داشت.