اختلال شخصیت مرزی که به عنوان اختلال شخصیت ناپایدار عاطفی نیز شناخته می‌شود، نوعی اختلال روانی است که با ناپایداری در عواطف، روابط و هویت فردی مشخص می‌شود. این اختلال اغلب از دوران نوجوانی شروع و در بیشتر موارد در افراد بالای ۱۸ سال تشخیص داده می‌شود.

علایم اختلال شخصیت مرزی

علایم این اختلال از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و می‌تواند از ضعیف تا شدید متغیر باشد. برخی از علایم عمومی این اختلال عبارتند از:

• ترس از ترک شدن و احساس بی‌ثباتی در روابط عاطفی.
• بی‌ثباتی در درک خود و تصویر شخصیتی که می‌تواند باعث تغییرات مکرر در اهداف و عقاید شود.
• نوسانات خلقی و تمایل به رفتارهای پرخطر.
• احساس تهی بودن دایمی و عدم توانایی در مدیریت خشم.
• افکار خودکشی یا صدمه به خود و بدگمان بودن گهگاهی.

افراد مبتلا ممکن است با اختلال‌های دیگری مانند اختلال‌های خلقی، اضطرابی و سوءمصرف مواد نیز درگیر باشند.

علل بروز اختلال شخصیت مرزی

دلایل این اختلال می‌تواند شامل عواملی مانند سوءاستفاده و آسیب‌های روانی در کودکی، تغییرات در ساختار مغزی و عوامل ژنتیکی باشد. حدود ۷۰ درصد از افراد مبتلا در کودکی تجربه سوءاستفاده جنسی داشته‌اند.

درمان و مدیریت اختلال

درمان این اختلال شامل ترکیبی از روان‌درمانی و دارودرمانی است. اگرچه این بیماری ممکن است فرد را در تمام عمر درگیر کند، اما با درمان مناسب می‌توان علایم آن را مدیریت کرد. آگاهی از این که اختلال شخصیت مرزی یک بیماری ذهنی است، می‌تواند به درک بهتر و پذیرش این وضعیت کمک کند.