مجله  اسلام و غرب  مرداد 1378، شماره 24 

نویسنده : ترجمه: زهرا اویسی (1)
44
عالی جناب برنالد پانافیو، اسقف شهر مارسی است که 150 هزار مسلمان دارد و در عین حال، رئیس دبیرخانه مجمع کشیشان برای روابط با اسلام نیز می باشد. وی ریاست مجمع کشیشان را در شهر لورد که به منظور انتشار سند کلیسایی تحت عنوان «کاتولیکها، مسلمانان، راهی برای گفت و گو» تشکیل شده بود، بر عهده داشت. مجمع کشیشان در فرانسه، بر این امر واقف هستند که اسلام نه تنها پراکنده نبوده، بلکه در چشم انداز مذهبی مستقر شده و توسط یک شبکه منسجم، از ساختار بهتری برخوردار گشته است. عالی جناب پانافیو در گفت و گو با فیگارو، شرایط گفت و گو با مسلمانان را اعلام می دارد:

چگونه می توان در برابر اسلام به ترس و فرشته خویی تن در نداد؟

یک همسایگی روزمره و یک همراهی خود جوش بین اسلام و مسیحیت وجود دارد که پیوندهای ترجیحا صلح آمیزی را در محلات، مدارس و دانشگاهها ایجاد می نماید. گروههای اسلامی - مسیحی در اینجا و آنجا ایجاد شده و بین آنها پیمانهای ازدواج برقرار گردیده است، همچنین ملاقاتهایی بین مسؤولین مذهبی انجام گرفته است. البته چند گروه مسلمان بنیادگرا که اغلب آنها تحت الشعاع واعظین و امامهای افراطی می باشند، ظهور کرده اند. ما کشیشها بین خود، وضعیت اسلام امروزی را به روشنی مطالعه نموده، از این نگران هستیم که مسیحیان وقتی در برخی از کشورهای اسلامی در اقلیت هستند، به عنوان شهروندان تمام عیار با آزادی کامل مذهبی شناخته نمی شوند. بنابراین امیدواریم با مشارکت دادن مسلمانان فرانسه در امور، خواهان آن باشیم که حقوق بشر، بویژه آزادی مذهب در کلیه کشورهای مسلمان مورد احترام قرار گیرد. ما معتقدیم بدون مسالمت گرایی، گفت و گو بین مسیحیان و مسلمانان به دلایل تاریخی، فرهنگی یا اجتماعی مشکل و حتی گاهی غیر ممکن است. همچنین بایستی به تحریفهای بنیادگرایانه مسلمانان نیز که ناشی از تفسیر بنیادگرایان از کتابهای مقدسشان می باشد، توجه داشته باشیم. ما امیدواریم فرانسه و اروپا بتوانند با کمک اسلام که در اینجا از اقلیت برخوردار می باشد، نقشی هدایتگرانه در جامعه لائیک ایفا نمایند. بایستی الگویی بسازیم که در آن، چارچوب سیستم لائیک مداراگر، با هویتهای فردی و سنتهای معنوی رعایت شود. این مدل ممکن است الگوی سایر دولتها نیز قرار گیرد.

آیا حاضرید اماکن مذهبی را در اختیار مسلمانان قرار دهید؟

خیر! هر چند مایلیم مسلمانان اماکن مذهبی مناسبی در کشوری آزاد همچون کشور ما داشته باشند، بایستی ویژگی خودمان را حفظ نموده و به میراث مذهبی خود که جوامع مسیحی در طول تاریخ به ما انتقال داده اند، احترام بگذاریم. این بر عهده جوامع اسلامی است که طبق قوانین فرانسه، مشارکت نموده و تمامی امکانات خود را جهت ساختن اماکن مذهبی و آموزشی فراهم نمایند و انجمنهای کشوری نیز بایستی مقاومت کمتری در این مورد از خود نشان دهند. این بر عهده ما نیست که این کار را به جای آنها انجام دهیم، هر چند که می توانیم تجربیات خودمان را در اختیار آنها قرار دهیم.

در گذشته نه چندان دور، کلیساها در اختیار مسلمانان قرار گرفتند. چنین اقدامی می تواند به عنوان یک اقدام دوستانه محسوب گردد. اگرچه از سوی برخی به عنوان یک اقدام تسلط اسلام به یک مکان مسیحی و از سوی مسلمانان به عنوان پیروزی بر بی ایمانان تلقی می شد. در حال حاضر، امکان ندارد که ما چنین راهی را ادامه دهیم.

چرا می خواهید گفت و گویی میان مسیحیان و مسلمانان برقرار نمایید؟

بدون اینکه بخواهیم این گفت و گو را به گفت و گوهای دیگر ترجیح دهیم، می خواهیم به نام مسیحیت، دیگران را با تفاوتهایشان به رسمیت شناخته، به آنها احترام بگذاریم و در عین حال، اهمیت همزیستی روزانه را خاطر نشان سازیم. از مسلمانان فرانسه که نیمی از آنها دارای ملیت فرانسوی هستند، خواسته شده که خود را به عنوان اعضای یکسان جامعه ملی محسوب نموده و این گونه محسوب شوند. دستیابی به این هدف به عنوان شهروند و به عنوان کشیش به ما مربوط می شود.

آیا مسلمانان در فرانسه، به مذهب کاتولیک می گروند؟

آنها این کار را در اختفا انجام می دهند و ما هیچ آمار دقیقی در اختیار نداریم. خوشبختانه، ما دست از فعالیت بر نداشته و اعتقاد داریم که انجیل مسیح بایستی به مسلمانان نیز همانند سایرین ابلاغ گردد. بحث و گفت و گو به این مقوله محدود نمی شود که فکر کنیم «همه زیبا و همه مهربان هستند». گفت و گوی واقعی شامل به رسمیت شناختن و احترام به تفاوتها و تمایل به تقسیم اعتقادات خود با دیگری بدون تبلیغ مذهبی می باشد.

ما مسیحیان، مایلیم مفهوم زندگی خود را بدون نقض آزادی هر فرد و نقض حقوقی نهادها[به دیگران] منتقل نماییم.

منبع:

روزنامه فیگارو، 8/11/1998

پی نوشت:

1) مترجم اداره ترجمه وزارت امور خارجه