در هفته گذشته ، رهبر معظم انقلاب در جمع دانشجویان فعال علمی و سیاسی ، سخنانی را مطرح کردند که از جهاتی ، تازه می نمود هر چند از نظر مبنای تفکر و انتظاری که از مواضع ، باورها و اندیشه های ایشان داریم ، اصلا تازه نیست و دقیقا همان است که باید باشد.
تازگی این سخنان ، به اعتبار گوینده آن است که خطوط حرکتی جامعه اسلامی را رقم می زند و ضامن مستقیم ماندن انقلاب بر مواضع اصیل آن است و بنابراین شنیدن این سخنان صریح از زبان رهبری انقلاب ، اهمیت آن را مضاعف می سازد.
در این نوشته برآنیم تا بر چند نکته پراهمیت از این سخنان مهم رهبر معظم انقلاب تاکید کنیم تا در آینده ، راهنمای عمل و حرکت همه نیروهای سیاسی معتقد به انقلاب باشد :
1- مواضع دوگانه ایشان در فرازی از سخنان خود تاکید کردند: «من حرفم همانی است که دارم می گویم. آنچه را که بر طبق مصلحت کشور و مصلحت نظام نباید گفت ، نمی گوییم. نه این که خلاف آن را بگوییم بعد بخواهیم در یک جلسه خصوصی ، مثلا فرض کنید آن خلاف گفته را تصحیح کنیم. نخیر، این طور نیست».
این سخنان ، ناظر بر رویکردی است که بر مواضع رهبری حاکم است و در واقع پاسخی به یک سوئبرداشت به حساب می آید. برداشت سوئی که صاحبان آن برای توجیه مواضع غلط، افراطی ، شخصی و غیرمصلحت اندیشانه خود به آن توسل می جویند و در پس آن ، پنهان می شوند. طی سالهای گذشته مکررا شاهد بودیم که برخی از افراد با نسبت دادن دیدگاه شخصی خود به رهبری ، درصدد هزینه کردن یک مقام رسمی مشروعیت بخش نظام به سود خود بوده اند. اینان چون از مواضع رسمی و اعلام شده رهبری نمی توانند به سود خویش بهره گیرند، به سراغ نقل قول های تایید نشده می روند و عملا چنین القا می کنند که نباید مواضع رسمی رهبری را مبنا قرار داد زیرا این سخنان ، از سر مصلحت اندیشی مطرح می شوند و گویی در تعارض با حقیقت قرار دارند.
با چنین نگرشی در القای وجود مواضع دوگانه و متعارض در آرا و نظرات رهبر معظم انقلاب ، عملا اعتقاد به مواضع رسمی و علنی ایشان ، کم می شود و این جفای به رهبری است.
بگذارید مثالی بزنیم.
دولت یکی از نهادهایی است که همیشه کلیت آن از سوی رهبر معظم انقلاب مورد حمایت قرار می گیرد. این حمایت کلی از دولت ، هم شامل دولت هاشمی می شد و هم دولت خاتمی و هم اینک شامل دولت احمدی نژاد می شود. منتقدان هر کدام از دولتهای حال و گذشته ، این حمایت ها را با تکیه بر مواضع ادعایی پنهان رهبری ، نادیده گرفته و همچنان بر طبل مخالفت خود می کوبند.
آنان به گونه ای از مصلحت اندیشانه بودن حمایت های رهبری سخن می گویند که گویی دولت ها، مستحق هیچ گونه حمایتی نیستند. آنان چنین القا می کنند که رهبری ، مواضع دیگری هم دارد که آن را برای خواص بیان می کند و آنها را باید اصل گرفت.
در انتخابات متعدد ریاست جمهوری ، رهبر معظم انقلاب رسما اعلام کردند که موضع جانبدارانه ندارند و حتی نظر شخصی خود را به نزدیکان هم نمی گویند اما شاهد بودیم که صاحبان همین نگرش ، مدعی حمایت پنهانی ایشان از نامزدی خاص می شدند. این گونه ادعاها و نسبت دادن مواضع متعارض آشکار و نهان به رهبری ، جایگاه ولایت را تضعیف می کند و اعتماد به نظرات رسمی و اعلام شده را کاهش می دهد و در اطاعت پذیری مردم ، سستی ایجاد می کند. مواضع رهبری وقتی به عنوان یک نظر رسمی علنا بیان می شوند، حجیت دارند و می توان آنها را مواضع حقیقی ایشان تلقی کرد. طبعا این گونه اظهارات ، تمام حقیقت بیان شده نیست و بسیاری از مطالب و گفتنی ها به دلایل گوناگون مصلحت اندیشانه ، عرضه نمی شوند ولی این گونه نیست که رهبری در نهان و مثلا برای خواص ، نظری داشته باشند و در آشکار و برای مردم ، نظری متفاوت.
رهبر معظم انقلاب در دیدار دانشجویان ، بر این مطلب کلیدی تاکید کردند تا نسبت به مواضع رسمی و علنی ایشان ، شبهه و شائبه ای ایجاد نشود. ایشان تاکید کردند: «بلاشک نباید برخی از مطالب را گفت اما آنچه را نباید گفت ، نباید گفت نه این که باید خلاف آن را گفت و در اذهان شوب ایجاد کرد، شائبه ای به وجود آورد.»

منبع: / سایت خبری / جام جم آن لاین ۱۳۸۶/۰۷/۲۱
نویسنده : علی شکوهی