منبع:روزنامه کیهان
ما برای اینکه از زندگی خود احساس رضایت کنیم باید دوست داشته شویم و به ما مهر بورزند و این امر نیز در گرو اطمینان از تعلق خاطر همسرمان به ماست. از اینکه بدانیم از نظر روحی همواره می تواند در کنارمان باشد. همانطور که در آغاز زندگی مشترک به یکدیگر قول می دهیم که در غم و خوشی درکنار یکدیگر باشیم.البته این امر در ابتدا ساده به نظر می رسد اما رسیدن به آن و درک آن پیچیده است.بسیاری از زوج ها نسبت به همسرشان تمایل و علاقه دارند و احساس همدلی نیز دارند اما چیزی مهمتر نیز وجود دارد و آن هم اینکه کارشناسان معتقدند زوج هایی که در لحظات سخت و پراسترس در رهایی از این وضع به همسرشان کمک می کنند رابطه ای قوی تر و ارتباطی مستحکم تر برقرار می کنند و بدیهی است که رضایت بیشتری نیز از زندگی شان دارند.ایجاد رابطه ای مبنی بر احساس همدلی و تفاهم فراتر از همدردی و آگاهی از احساسات طرف مقابل است. معنی آن هم قرار دادن خود به جای طرف مقابل است تا در آن جایگاه آنچه او می بیند و آنچه او احساس می کند را ببینید و احساس کنید. حتی اگر از دید خود با نظرات یا عقاید او مخالف هستید.
فقط اگر روزی نیم ساعت وقت بگذارید و به آنچه ما در این بخش جهت راهنمایی شما طبق نظر کارشناسان ارائه می کنیم دقت داشته باشید مطمئناً زندگی زیباتری پیدا خواهید کرد:
آنچه نباید انجام دهید .
بی اعتنا نباشید یعنی آنچه همسرتان بیان می کند را نادیده نگیرید.
نگرانی های همسرتان را جزئی و بی دلیل نپندارید و هرگز به او نگویید «تو حساسیت به خرج می دهی وگرنه این موضوع اصلاً اهمیت ندارد.»
برایش نسخه نپیچید. هرگز نگویید «اگر من جای تو بودم چنین می کردم- تو نباید...- تو باید... »به عبارت دیگر لطفاً راه حل ندهید. به ویژه مورد اخیر را هرگز در مورد خانم ها به کار نبرید.
آنچه باید بکنید .
اگر مشغول انجام کاری یا تماشای تلویزیون یا خواندن روزنامه هستید آن را چند لحظه کنار بگذارید و درکنارش نشسته فقط گوش بدهید.
به او بگویید که علت ناراحتی او را می توانید درک کنید .
او را متوجه کنید که از ناراحتی اش ناراحت هستید و برایتان ارزش دارد تا اگر بتوانید کاری در جهت رفع آن انجام می دهید.
اگر پیشنهادی نیز برایش دارید ابتدا او را مورد حمایت خود قرار دهید سپس می توانید به نرمی به او بگویید که موضوع ناراحتی اش مهم است و حق دارد اما شاید اگر راه دیگری را برود بهتر به نتیجه برسد.
قوانین حل مسئله در زندگی مشترک

- هر زوجی قبل از اینکه بتوانند مشکلشان را حل کنند باید بیاموزند که خشمشان را چگونه کنترل و مدیریت کنند.
چگونه در عین مخالفت با طرف مقابل او را با خشم و عصبانیت خود نیازارد.
- ابتدا باید ظرفیت خود را افزایش دهید تا با کوچکترین مسئله ای از کوره درنروید و همه چیز را تمام شده نپندارید. این تغییرات نیز به تدریج ایجاد می شود البته در صورتی که تلاش کنید.
1- به خود یادآوری کنید که می توانید عصبانی باشید اما دلیلی ندارد که احساس قربانی بودن یا احساس گناه کنید. بدین ترتیب در جایگاهی قدرتمندانه تر قرار می گیرید و بهتر فکر می کنید.
2- بدانید که با وجود اختلاف نظرها شما دشمن یکدیگر نیستید و قرار هم نیست که باشید. پس در خطاب کردن یکدیگر- تقاضا کردن- و حتی صدا زدن نام یکدیگر جانب احترام و انصاف را بگیرید.
3- هرگز از گذشته همسرتان یا حتی جمله ای که در گذشته به شما گفته به عنوان سلاحی در مقابلش استفاده نکنید یا به عبارتی در دادگاه خانوادگی این گونه مسائل قبلی را علیه یکدیگر استفاده نکنید. تا همسرتان از نظر عاطفی احساس امنیت خاطر کند.
4- هرگز وقتی همسرتان ناراحت و یا عصبانی است و دارد با هرگونه لحنی صحبت می کند اتاق یا میز غذا را با نادیده گرفتن او ترک نکنید.
5- بدون انتقاد و قضاوت همسرتان را با عقاید درست یا غلطش بپذیرید. اگر مرتب در پی تغییر همسرتان باشید پس از مدتی هر دوی شما خسته و از رده خارج خواهید شد و دیگر لذتی از زندگی مشترک نخواهید برد زیرا احساس می کنید به هویت و شخصیت تان بی احترامی می شود. پس یکدیگر را با نقاط قوت و ضعف بپذیرید.
کاری کنید که همسرتان به جای خزیدن در غار تنهایی احساسات خود را بیان کند.
خانم ها باید بدانند که تنها راه وارد گفت وگو کردن همسرشان صحبت با آنها نیست.
نقش سکوت را دریابید

شاید خانم ها سکوت را آزاردهنده ببینند اما سکوت برای مردان عاملی برای رسیدن به آرامش تلقی می شود. اگر مدتی به او زمان بدهید خودش در آرامش تسکین می گیرد و تمایلی برای گفت وگو پیدا می کند اما اگر نگذارید زمانی برای تنهایی و آرامش داشته باشد بیشتر عقب نشینی می کند و تمایل کمتری برای صحبت پیدا می کند. در ضمن هیچ گاه این نیاز مردان به تنهایی و سکوت را به حساب عدم علاقه به شما و یا بی مسئولیتی تلقی نکنید.
- نیازها و خواسته هایتان را مستقیم و واضح بیان کنید.
لازم به ذکر است که تعریف مردان و زنان از ارتباط متفاوت است. از نظر مردان در بیان خواسته ها و مسائل دو مرحله وجود دارد:
مرحله اول: موضوع این است و مرحله دوم: لطفاً این کار را بکن.
شاید از نظر بسیاری از خانم ها یک مرحله در این میان گم شده و آن هم شرح وضعیت و جزئیات است زیرا خانم ها اصولا دقیق تر به جزئیات توجه می کنند اما مردان از پرداختن به حاشیه و جزئیات استقبال نمی کنند.
- برای هر پاسخی سؤالی مجزا کنید.
انتظار نداشته باشید وقتی از شوهرتان می پرسید «روزت را چطور گذراندی؟» تمام روزش را برایتان تعریف کند. در چنین مواردی او ممکن است بگوید «بد نبود» یا «خوب بود» برای اینکه بدانید با کارمند جدیدی که به اتاقش آمده چه کرده باید سؤال دیگری بپرسید.
- در صحبت ها کمتر انتقاد کنید.
اگر شوهرتان احساس کند که ممکن است با صحبت هایش شما او را مورد قضاوت قرار داده و به جای تحسین از او ایراد بگیرید دیگر تمایلی به گفت وگو پیدا نخواهد کرد.
- لحظات مناسب را برای گفت وگو با بیان خواسته ها پیدا کنید.
در غیر این صورت بسیاری از شوهران فکر می کنند که صحبت های شما به منزله ایراد گرفتن است. پس احساس نگرانی کرده و تصور می کنند خودشان مقصر هستند. وقتی مشکلی ایجاد شده باید فقط مسئله را بگویید و از او بخواهید در حل آن به شما کمک کند. و به این ترتیب او را مطمئن کنید که ناراحتی شما از مسئله ایجاد شده است نه از همسرتان.