منبع:روزنامه جوان
تسریع بوت

اولین چیزى که روند بوت را سریعتر مى کند چیزى است که براى اولین بار با ویندوز Me xp و ویندوز ۲۰۰۰ ارایه شد یعنى Simple Boot Flag یاSBF SBF ثباتى در حافظه CMOS در تراشه BIOC است و اولین بارى که ویندوز بوت مى شود مقدار دهى مى گردد. SBF سه دسته اطلاعات مهم را در خود نگهدارى مى کند علاوه بر یک بیت Parity در انتها که ویندوز را قادر مى سازد صحت محتواى این ثبات را بررسى کند. اولین بیت در این ثبات PNPOS نام دارد که نشان مى دهد آیا سیستم عاملى که نصب شده است یک سیستم عامل آگاه از ادوات Plug - and- play هست یا خیر. اگر این بیت بر روى یک تنظیم شده باشد BIOC در حالت حداقلى تنها چیزهایى را که واقعا لازم دارد بارگزارى مى کند و سپس کنترل را به رکورد راه انداز سیستم عامل مى سپارد. ویندوز همیشه این بیت را بر روى یک تنظیم مى کند. این کار به تنهایى زمان بوت را کاهش مى دهد. از آنجا که BIOS تنها حداقل سخت افزار مورد نیاز را راه اندازى مى کند مى تواند از مواردى چون درگاه هاى ورودى/خروجى ووقفه ها صرف نظر کرده و کنترل و راه اندازى آنها را به ویندوز بسپارد که بسیار سریعتر این کار را انجام مى دهد. در حقیقت تنظیم این ادوات با مقادیر نادرست مى تواند به طور جدى ویندوز را در نسبت دهى منابع سیستم به طور پویا دچار مشکل سازد. پس از بیت PNPOS در ثبات SBF بیت دیگرى به نام BOOTING وجود دارد که نشان مى دهد آیا آخرین بوت ویندوز موفقیت آمیزبوده است یا خیر. اگر این بیت نشان بدهد که بوت قبلى موفقیت آمیز نبوده BIOS مقدار بیت بعدى را برابر یک قرار مى دهد. آخرین بیت DIAG نام دارد و مشخص مى کند که آیا روال هاى بررسى و تشخیص سخت افزارهاى BIOS باید اجرا شوند یا خیر. اگر این بیت داراى مقدار صفر باشد یعنى در طول بوت قبلى مشکلى رخ نداده در نتیجه از انجام کنترل هاى قدیمى سخت افزارى صرف نظر مى شود که باعث کاهش زمان بوت مى شود. اما ا گر بوت قبلى موفقیت آمیز نبوده باشد بیت DIAG داراى مقدار یک خواهد بود و روال هاى کنترل و تشخیص سخت افزار انجام مى شود.
پیش واکنشى Pre-fetching

بهبود بعدى و بزرگ هسته ویندوزp X اضافه شدن قابلیت پیش واکنشى به آن است. این بدین معنى است که راه انداز بوت هسته سیستم عامل تمامى داده هایى را که نیاز دارد به طور یک جا واکشى مى کند که باعث کاهش زمان دستیابى دیسک و در نتیجه افزایش سرعت بوت سیستم مى گردد. راه انداز بوت ویندوز p X اساسا به منظور پیش واکشى همزمان درایوها و کدهاى دیگرى که بارگذارى و اجراى آنها در هنگام بوت حیاتى و مهم است تماما از اول بازنویسى شده است. علاوه بر بارگذارى همزمان و موازى درایوها و کدهاى راه انداز ویندوزp X تا آنجا که بتواند بارگذارى و راه اندازى درایوها را سریعترانجام مى دهد. در واقع حتى هنگامى که شما میز کار ویندوزp X را مى بینید بسیارى از درایوها هنوز نصب نشده اند. در حالى که نسخه هاى قبلى ویندوز پیش از نمایان ساختن میز کار راه اندازى تمام درایورها را کامل مى کردند. به عنوان مثال ویندوز p X درایوهاى شبکه را در این مرحله بارگذارى مى کند اما آن ها را تا زمانى که میز کار بالا آمده و در حال اجرا باشد به طور کامل راه اندازى نمى کند. البته یک استثناى بزرگ براى این حالت وجود دارد وآن حالتى است که کامپیوتر شما بخشى از یک Domain شبکه است که در آن حالت تمام درایورها باید تماما پیش از رسیدن به مرحله تایید ورود کاربرو Login کردن فعال بارگذارى و راه اندازى شوند. اگر در ویندوزp X شما برخى از منابع شبکه اى مانند درایو شبکه چاپگرشبکه سى دى درایو راه دور در شبکه و. . . به درایوهاى شبکه نگاشت شده اند دلیل اینکه در بسیارى از مواقع درست بعد از بوت قادر به کار با آنها نمى باشیدهمین امر است. تسریع و بهبود بزرگ دیگرى که در روند بوت و زمان آن انجام شده است هنگامى دیده مى شود که ویندوزp X شروع به چیدن پویاى مکان فیزیکى تایید درایور در ویندوزp X از نصب بدون اجازه درایورهاى نا معتبرو ناشناس جلوگیرى مى کند.
بهبود در حافظه

بعد از آنکه سیستم بوت شد و بالا آمد یکى از بهبودهاى اصلى ویندوز یعنى روال هاى مدیریت حافظه که تماما از اول بازنویسى شده اند شروع به ایفاى نقش مى کنند. حافظه بسته به اهمیت محتواى آن توسط ویندوزبه دو دسته تقسیم بندى مى شود. گروه۸ اول حافظه صفحه بندى نشده است. این حافظه زمان بسیار زیادى را حتى براى خود روال مدیریت حافظه که باید همیشه در حافظه فیزیکى قرار داشته باشد مصرف مى کند. گروه دوم حافظه صفحه بندى شده است که اکثریت حافظه سیستم شما را تشکیل مى دهد. استفاده از این نوع حافظه خطرات کمترى را در مواقع بحرانى سیستم در بر دارد و لذا ویندوز مى تواند در صورب نیاز به حافظه فیزیکى بیشتر با خیال آسوده آن را توسط مدیر حافظه مجازى به روى دیسک منتقل کند. ویندوز حافظه رابه صفحات ۴ کیلو بایتى تقسیم بندى مى کند واین صفحات توسط سیستمى از Flagها مدیریت مى شوند که مدخل هاى جدول صفحات یا (PTE) page Table Entries نام دارند. هر PTE حاوى اطلاعاتى درباره صفحه اى است که به آن تخصیص داده شده و نیز شامل اینکه آیا آن صفحه در حال استفاده است یا خیر. ویندوزp X تعداد اینPTE هارا به اندازه اى افزایش داده است که بتواند تا ۳/۱ گیگا بایت حافظه را پوشش دهد که بدین معنى است که هسته سیستم عامل مى تواند حافظه را به صورت بهینه ترى بدون نیاز به پاکسازى PTEها و استفاده مجدد از آن ها مورد استفاده قرار دهد.