جان کرى آب دهانش را قورت مى دهد و به جمعیت هواداران خیره مى شود. «من اکنون جمله اى مى گویم که فرانکلین روزولت هرگز نمى توانست بگوید و آن جمله این است که JohnKerry.com را ببینید! جورج بوش هم گفت: هر کسى که مى خواهد بیشتر درباره برنامه هاى من بداند، آن را روى اینترنت بخواند. البته آدرس سایتم خیلى خلاقانه نیست ولى حفظ کردنش ساده است: GeorgeWBush.com. اکنون اینترنت به عمده ترین سلاح براى پیروزى در انتخابات ریاست جمهورى بدل شده است. سایت هاى انتخاباتى تقریباً روزانه به روز مى شوند. هر دو سایت متن سخنرانى هاى تبلیغاتى دو نامزد را به همراه گوشه اى از صدا و تصویر آنها نمایش مى دهند. بنابراین با ورود به سایت هاى کرى و بوش وارد یک ستاد تبلیغاتى مجازى مى شویم که همه چیز براى روشن کردن افکار، ایده ها و سیاست ها و خط مشى هاى سیاسى و اقتصادى آماده است. با هر کلیک مى توان به شناختى بهتر و شفاف تر در مورد سیاست هاى این دو رسید. سایت بوش ۲۰ نفر کارمند دارد و سایت کرى را ۳۰ نفر کارمند آشنا به وب به روز مى کنند. هر دو سایت هویت و شخصیت دو گروه دموکرات و جمهوریخواه را نشان مى دهد. سایت جان کرى به رنگ آبى است و سایت جورج بوش به رنگ قرمز است. استفاده از اینترنت، راه اندازى وبلاگ و ارتباط اینترنتى با هواداران به اقدامى رایج و البته ضرورى بدل شده است. آلبرت مى پروفسور ارتباطات دانشگاه جورج واشینگتن مى گوید: «اگر انتخابات سال ۲۰۰۰ آمریکا سال اینترنت بود اکنون سال وبلاگ است.»

•شگرد هوارد دین
استفاده از وبلاگ را ابتدا هوارد دین رواج داد. او موفق شد اینترنت را از حاشیه به مرکز تبلیغات انتخاباتى ۲۰۰۴ بکشاند. جان کرى با استفاده موثر از اینترنت و پست الکترونیکى، شیوه هوارد دین را دنبال کرد. دین از اینترنت به عنوان راهى موثر براى جمع آورى کمک هاى مالى استفاده کرد. ستاد تبلیغاتى هوارد دین این حقیقت را نشان داد که «اینترنت بهترین کاربرد براى علاقه مند کردن نسل جوان به سیاست است.» هوارد دین به عنوان کاندیدایى که بیشترین استفاده را از اینترنت کرد در انتخابات مقدماتى شکست خورد. حامیان آن لاین هوارد دین و جان ادواردز با حامیان آن لاین جان کرى ادغام شدند و گروهى پر قدرت را تشکیل دادند.

•دموکرات ها
دموکرات ها زودتر و البته سریع تر از جمهوریخواهان از وبلاگ استفاده کردند. جاش روز مدیر استراتژى اینترنتى دموکرات ها مى گوید: «استراتژى اینترنتى به عنوان مهم ترین ابزار براى حمایت هاى تبلیغاتى شناخته شده است و ما در ستاد تبلیغاتى ۲۰۰۴ بیشتر از گذشته به استراتژى آن لاین اهمیت مى دهیم.» در سال ۱۹۹۰ رادیو بهترین رسانه محافظه کاران بود. اما امروز اینترنت یگانه رسانه دموکرات ها و قدرتمندترین اسلحه لیبرال ها است. مخالفان سیاسى جورج بوش که بیشتر محافظه کار هستند، امروز پایه گذار سازمان هاى آن لاین اینترنتى هستند و فعالیت هاى خود را از این طریق دنبال مى کنند. پتى باسرت یکى از آنها بود که به وسیله وب سایت هاى لیبرال به فعالیت هاى سیاسى خود بازگشت. او ابتدا از هوارد دین حمایت مى کرد و حالا سایتش را به پشتیبانى از جان کرى مى گرداند و فهرست اى میل هایى که از گذشته داشته را در خدمت کاندیداى حزب دموکرات قرار داده است. او تمرکزش را روى سربازان آمریکایى قرار داده است. سربازها با سایت او در ارتباط هستند و اوضاع و احوال خود را گزارش مى دهند. پتى باسرت مى گوید: «اینترنت وسیله اى است که مردم عادى مى توانستند با من ارتباط برقرار کنند. پس از مدتى از طرف حزب دموکرات با من تماس گرفته شد و من به مهمانى اى که توسط لیبرال ها تدارک دیده شده بود دعوت شدم. آن جا با سایتى به نام MoveOn.org آشنا شدم. این سایت هسته اینترنتى گروه هاى لیبرال بود. بدین ترتیب یک حرکت سازماندهى شده و منظم آغاز شد. برنامه هاى اصلى توسط سایت اعلام مى شد و مدیران سایت هاى لیبرال چند وقت یک بار دور هم جمع مى شدند و فعالیت هاى خود را هماهنگ مى کردند. در این راه حتى موفق به جذب گروه هاى سبز (طرفداران محیط زیست) شدند. آنها که از سال ۲۰۰۰ از کاندیداى حزب سبزها رالف نیدر حمایت مى کردند به طرفداران جان کرى پیوستند. رالف نیدر امسال به طور مستقل در انتخابات کاندیدا شده اما گروه هاى محیط زیست با وب سایتشان VotePair.org گروه کرى را قدرتمندتر کرده اند. راى هاى سبزها که در انتخابات ۲۰۰۰ با ۴ درصد کل آرا به نفع جورج بوش تمام شد حالا مى تواند به نفع دموکرات ها تمام شود. این قدرت رسانه اى به نام اینترنت را نشان مى دهد که رسانه اى تعاملى، جذاب و دلرباست.

•جمهوریخواهان
اگرچه جمهوریخواهان دیرتر از دموکرات به فکر راه اندازى وبلاگ افتادند اما خیلى سریع این عقب ماندگى را جبران کردند. جان پیتنى که مدیر قسمت پژوهش کمیته ملى جمهوریخواهان است، معتقد است: «اگر شما مى خواهید صداى مخالفان سیاسى خود را بشنوید نمى توانید از تحقیقات کنگره آمریکا استفاده کنید چرا که این تحقیقات رسمى تحت نظارت حکومت قرار دارد. اما شما مى توانید از طریق اینترنت و نوشتن در وبلاگ به گروه هاى سازماندهى شده مخالفان بپیوندید و با افکار و برنامه هاى آنان آشنا شوید.»سابقه جمهوریخواهان البته در استفاده از وبلاگ قدیمى تر است. وبلاگ هاى محافظه کاران به رهبرى مت دراگ اولین بار موفق شدند از اینترنت به عنوان ابزارى سیاسى استفاده کنند. مت دراگ رسوایى مشهور رابطه نامشروع بیل کلینتون و مونیکا لوینسکى را در این اینترنت منتشر کرد و باعث شد تا دموکرات ها تا مدت ها مفتضح و سر خورده شوند. لارى پارپرو نایب رئیس ستاد اینترنتى جورج بوش است. او چهار سال پیش با طراحى استراتژى «کلیک راست» توانست با موسسات تجارى رابطه خوبى برقرار کند و کمک هاى مالى از آنها بگیرد.
جمع آورى کمک هاى مالى از طریق اینترنت
یک راه قابل اندازه گیرى براى نشان دادن شکست محافظه کاران در مقابل لیبرال ها در اینترنت میزان دریافت کمک هاى مالى از طریق اینترنت است. هوارد دین در طول مراحل مقدماتى انتخابات ۸۲میلیون دلار کمک مالى جمع کرد. در همان زمان با همه تلاش ستاد اینترنتى بوش تنها ۱۴ میلیون دلار پول جمع شد. همین مقدار پول نیز بیشتر از طرف تاجرها و به صورت تنخواه به ستاد انتخاباتى بوش پرداخت شد. این در حالى است که به خاطر اقدامات موثر جمهوریخواهان از سال۲۰۰۰ حدود ۷میلیون و ۳۰۰ هزار نام در فهرست اى میل حامیان اینترنتى ثبت شده بود که در مقایسه با ۲ میلیون نامى که در فهرست اى میل دموکرات ها وجود داشت رقم نازلى به حساب مى آید.جاش روز مدیر و استراتژیست ستاد انتخاباتى کرى مى گوید: «اینترنت فضایى را فراهم آورده که لازم نیست ما مردم را پیدا کنیم آنها ما را پیدا مى کنند. اکنون ۵۲۷ سازمان براى کمک به ما وجود دارد که بیشتر آنها لیبرال هاى اینترنتى هستند.» سایت MoveOn.org تاکنون ۴۴ میلیون دلار را از این سازمان هاى لیبرال جمع آورى کرده است که بیشتر این کمک ها اینترنتى بوده است. روى هم رفته ستاد انتخاباتى جمهوریخواهان ۲۰ میلیون دلار کمک مالى جمع آورى کرده که تقریباً همه آنها از طریق اینترنت نبوده است. سایت MoveOn.org به وسیله بر کلى در سال۱۹۹۸ پایه گذارى شد. این سایت سعى دارد که نظر راى اولى ها و جوانان آمریکایى را که به طور معمول گریزان از سیاست هستند جلب کند و میزان مشارکت جوانان را افزایش دهد. این سایت هم اکنون ۸/۲ میلیون عضو دارد که از دموکرات ها پشتیبانى مى کند. استیلون عضو هیأت مدیره سیلیکون مى گوید: «جوان ها بیشتر از مسن ها از اینترنت استفاده مى کنند اما آنها بیشتر طرفدار جمهوریخواهان هستند. سایت RightMarch.com متعلق به محافظه کاران آمریکا است. این سایت توسط تلویزیون هاى محلى پشتیبانى مى شود. در این سایت اسنادى ضد جان کرى وجود دارد. بازدیدکنندگان این سایت مى توانند با داشتن نام کاربرى و کلمه عبور به این اطلاعات دست پیدا کنند. این سایت آخرین اطلاعات را به طور خودکار و از طریق اى میل براى کاربران خود مى فرستد. در حدود صدهزار نفر عضو این سایت هستند.

•انتشار ویدیوهاى سیاسى
بلاگرهاى آمریکایى که رقم آنها به یک میلیون مى رسد شوخى ها و گاه مطالب ناپخته سیاسى را در قالب ویدیوهاى سیاسى منتشر و مبادله مى کنند. در چند ماهه اخیر ویدیوهاى طنزآمیز مختلفى از بوش و کرى منتشر شد که تا به حال سابقه نداشت. در انستیتو دانشگاه سیاسى واشینگتن ۷۵ ویدیوى اینترنتى در رابطه با دموکراسى و اینترنت بررسى شد. نتیجه اى که به دست آمد ثابت شد توسط گروه هاى مستقل سیاسى، فعالان و دیگر کسانى که به طور غیررسمى با ستاد انتخاباتى بوش و کرى رابطه داشتند منتشر شده بود.

•رابطه اینترنت و سیاست
جان تدسکو پروفسور ارتباطات دانشگاه ویرجینیا مقاله اى مفصل درباره «استفاده از اینترنت براى گفت وگوهاى سیاسى» نوشته است. در قسمت هایى از این مقاله با عنوان « دگرگونى کانال ها» نوشته شده: «انتشار لحظه به لحظه و آن لاین محتواى مناظره جان کرى و جورج بوش مدرکى است براى آن که نشان دهد چگونه ستادهاى (تبلیغاتى) آن لاین بر منابع سنتى خبر، نظیر رسانه هاى چاپى اش پیش دستى کرده اند. بنابراین باید منتظر بود که این روند رو به رشد در انتخابات آینده ادامه داشته باشد.در انتخابات قبلى کاندیداها از مردم مى خواستند که از سایت هاى آنان دیدن کنند. اما امروزه تقریباً بیشتر مردم قبل از آن که کسى بگوید از این سایت ها بازدید مى کنند. تدسکو ادامه مى دهد: «این بزرگ ترین تغییر نسبت به انتخابات پیشین است. امروز تعداد مردمى که به سایت اینترنتى کاندیداها دسترسى دارند و از آن استفاده مى کنند گسترش یافته است.» تدسکو آینده انتخابات را چنین توصیف مى کند: «آینده کاندیداها بستگى به تلاش آنان براى تغییر نگرش رأى دهندگان نسبت رسانه هاى خبرى دارد.» تدسکو براى این که قدرت اینترنت را نشان دهد مثالى مى زند: «در گذشته ما مجبور بودیم به اطلاعات و تحقیقاتى که ستاد هاى تبلیغاتى انجام مى دادند اعتماد کنیم. اما امروز دیگر اعتماد نمى کنیم. چه اتفاقى رخ داده؟ این نشان مى دهد که هر روز ستادهاى انتخاباتى به سوى حمایت کنندگان بسته تر مى شوند و این قدرت اینترنت را در سیاست امروز نشان مى دهد.»

منبع: / روزنامه / شرق ۱۳۸۳/۰۸/۱۴
نویسنده : مصطفی قوانلو قاجار