عکس از صادق میری

آرامگاه بی‌بی دختران، که به نام‌های بی‌بی خدیجه و ام عبدالله نیز شناخته می‌شود، محل دفن یکی از نوادگان امام زین العابدین (ع) به نام ام عبدالله است. این بنا در شمال مسجد مشیر در شهر شیراز واقع شده و به دلیل قدمت و ارزش تاریخی، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
 

تاریخچه بنا

• بنیان اولیه: ساخت آرامگاه بی‌بی دختران به دستور بیک خاتون، همسر قتلغ خان (موسس سلسله آل مظفر) در قرن هشتم هجری قمری آغاز شد.
• تخریب و بازسازی: این بنا در اثر زلزله تخریب شد و در دوره ایلخانی توسط محمدقلی خان ایلخانی، که علاقه وافری به هنر و فرهنگ داشت، بازسازی و مرمت گردید. بنای فعلی آرامگاه مربوط به دوره ایلخانی است.
   

ویژگی‌های معماری

• دو طبقه: آرامگاه بی‌بی دختران دارای دو طبقه است که بر روی سطح زمین ساخته شده‌اند.
• حیاط: در جلوی بقعه، حیاطی مربعی شکل با دو باغچه در طرفین آن قرار دارد.
• گنبد: آرامگاه دارای گنبدی بلند است که با ایزوگام پوشیده شده است.
• ضریح: داخل بقعه فاقد ضریح است و تنها یک سازه فلزی بر روی قبر قرار داده شده است.
   

آرامگاه بی‌بی دختران، مکانی برای زیارت و تفکر

آرامگاه بی‌بی دختران به عنوان یکی از اماکن مذهبی و تاریخی شیراز، مورد احترام و توجه مردم این شهر و زائران است. این بنا فضایی آرام و معنوی را برای دعا و نیایش فراهم می‌کند.

علاوه بر ارزش‌های مذهبی، آرامگاه بی‌بی دختران از نظر معماری نیز دارای اهمیت است. این بنا نمونه‌ای از معماری دوره ایلخانی با تزئینات و المان‌های خاص آن دوران است.