محدودیت زمانی را برایش تعریف کنید

اگر مشکل نوجوان شما این است که قوانین رفت و آمد در منزل را نمی شناسد و هر ساعتی که بخواهد بیرون می رود، بسیار مهم است که دلیل آن را جویا شده و آن را بفهمید.
به او کمک کنید که یاد بگیرد هر چیزی؛ چه ساعت و چه زمانی دارد. از طرفی کاملاً تحقیق کنید تا بفهمید که چرا چنین انتخابی برای ساعت های رفت و آمد در نظر می گیرد. به او یادآور شوید که نداشتن ساعات منظم برای رفت و آمد، اعتماد بین فرزند و والدین را از بین می برد. همچنین می توانید در این ساعات وظایفی را در داخل خانه به او محول کنید که از آن لذت می برد. به عنوان مثال از او بخواهید در کارهای خانه به شما کمک کند. به خواهر یا برادر کوچکتر از خود رسیدگی کنید تا با انجام این کار ها در خانه مفید واقع شود و احساس خوبی پیدا کند.

آرامش در مورد پرخاشگری هایش صحبت کنید

اگر نوجوان شما مدام با هم سن و سالان خود درگیر می شود و به آنها آسیب وارد می کند، اول باید علت این رفتار را شناسایی کنید. ببینید که با رفتار های خودتان چه پیامی را انتقال داده اید که باعث ایجاد چنین رفتاری شده است. سعی کنید با او در کمال آرامش صحبت کنید و مهربانی را به او یاد بدهید و به او یادآور شوید که ممکن است رفتارهایش چه تبعاتی داشته باشد. به او گوشزد کنید که این زد و خورد ها هرگز نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت و سعی کنید احساسات و عواطف او را بیدار کنید.

همه تنبیه ها را در کوتاه مدت به انجام برسانید

تنبیه فقط باید چند روز باشد، نه این که چند هفته تا چند ماه طول بکشد، زیرا هر چقدر طولانی تر شود، تعاملات اجتماعی نوجوان کاهش پیدا می کند و در معرض خطر کاهش اعتماد به نفس قرار می گیرد و ممکن است بعداً رفتار شدید تری از خودش نشان دهد.

او را متوجه نتایج کنید

اجازه دهید با نتایج طبیعی کارش مواجه شود و جلوی آن را نگیرید. نتایج طبیعیِ اتفاقات مختلف، بهترین معلم برای نوجوانان هستند و به آن ها درس زندگی می دهند.

آزادی کاملش را نگیرید

هیچ گاه برای تنبیه نوجوان، آزادی کامل را از او نگیرید. درست است که عصبانی هستید و دوست دارید این کار را انجام دهید اما سعی کنید مقداری آزادی هم، حتی در حین تمرین برایش در نظر داشته باشید تا او را سر خورده نکنید.

مسئولیت های او را افزایش دهید

هنگامی که خطایی مرتکب شد، برایش چند کار در منزل یا بیرون از منزل در نظر بگیرید و تا زمانی که آن ها را انجام نداده، اجازه ندهید که به روال طبیعی زندگی برگردد. البته نباید بیش از حد مسئولیت های سنگین و سخت به او بدهید و به طور کامل او را سرخورده کنید.