نویسنده:اعظم طیرانی
منبع:روزنامه قدس
همه ما به دوست داشتن و دوست داشته شدن نیازمندیم. تحقق این نیاز مستلزم تلاشی دو جانبه می باشد و زندگی مشترک بهترین کانون مهرورزی است.به همین دلیل ایجاد روابط زناشویی پر دوام و سرشار از عشق و محبت برای رسیدن به سلامتی روانی، ضرورتی اساسی محسوب می شود.در زندگی مشترک محبت بی قید و شرط زمانی تحقق می یابد که زوجین قلبهایی سرشار از مهر و لبریز از علاقه نسبت به یکدیگر داشته باشند. اما تحقق این رابطه و دوام آن، علاوه بر هدفمند بودن و نیت خیرخواهانه داشتن، به مهارت، تمرین، ممارست، پایبندی و تعهد نیز احتیاج دارد.به اعتقاد روانشناسان برای رسیدن به این امر، اولین گام، بی توقع و بی تکلف بودن است. دوست داشتن نامشروط در زندگی مشترک تنها یک آرمان نیست، زیرا در سایه تمرین می توان به آن دست یافت.
پس برای تحقق این موضوع همواره باید نکاتی را در زندگی مشترک در نظر داشته باشید:
از آنجا که زندگی فراز و نشیبهای زیادی دارد، پس باید بکوشید برداشتهای خود را از این فراز و نشیبها مثبت تلقی کنید، در این صورت ذهنیت تان نسبت به کل زندگی مثبت تر خواهد شد.
همه ما کم و بیش قبل از ازدواج به فکر ارتقای خود هستیم، اما بعد از ورود به زندگی مشترک لازم است با هم و برای هم فکر کنیم.
به یاد داشته باشید که محبت در زندگی مشترک مانند جوانه گیاه تازه رسته است، همان گونه که گیاه برای رشد به غذا، نور، هوا و آب نیاز دارد، دوام محبت و علاقه میان زوجین نیز نیازمند احترام متقابل، همدلی و تأیید یکدیگر است. پس چون زندگی مانند بوته گل سرخ است، به شما توصیه می کنم بکوشید تا خورشید یکدیگر باشید.
بهتر است به عوامل تقویت کننده و تضعیف کننده، علاقه و توجه لازم داشته باشید و بین آنها پلی ایجاد کنید تا عشق به واقعیت تبدیل شود.
گذشت و بخشش به زندگی مشترکتان روح می بخشد، پس هرگز با پاسخهای منفی همسرتان را وادار به واکنش متقابل نکنید.
برای دوست داشتن همسرتان شرایط نگذارید و از طرح جملاتی مانند «اگر فلان چیز را برایم بخری ... اگر به حرفم گوش کنی ... آن طور که من می گویم لباس بپوشی و یا این طور رفتار کنی و... بپرهیزید» زیرا باج خواهی عشق را بی دوام می کند، پس منطقی و بدون شرط یکدیگر را دوست بدارید.
گرچه ممکن است همسران به لحاظ حقوق اکتسابی (علم و مهارت) با یکدیگر تفاوتهایی داشته باشند، اما از نظر حقوق انسانی (تمایلات، احساسات، توان یادگیری و...) با هم برابرند، در نتیجه بکوشید همواره با هم رفتاری انسانی داشته باشید.
از عوامل تضعیف کننده ارتباط نظیر غرزدن، مشاجره، کلی گویی، طفره رفتن، قطع صحبت یکدیگر، توقع بیش از حد، تهدید، طعنه، توهین و اهانت پرهیز کنید، زیرا این رفتارها برای زندگی مشترک زهر تلقی می شوند.
کدورت و احساس بد را در زمانی مناسب بیان کنید اما در ادامه به آنها فکر نکنید.
خشم و سر و صدا سبب فاصله بین قلبها می گردد و علاقه را کاهش می دهد، پس تا حد ممکن از ابراز خشم در زندگی مشترک خودداری کنید.
به هنگام مشغله کاری نیز حداقل با یک تلفن به یاد همسرتان باشید و در برابر او احساس مسؤولیت کنید. به او نشان دهید که همه جا به یاد او هستید.
فراموش نکنید همسرتان فردی متفاوت از شماست، پس به این تفاوتها احترام بگذارید. همان گونه که می دانید مردها در برابر فشارهای زندگی خلوت را انتخاب می کنند و خانمها ترجیح می دهند با همسرشان صحبت کنند. بنابراین، بکوشید برای یکدیگر فضایی باز و آرام فراهم آورید.
در زندگی عمر خود را با قهر کردن تلف نکنید، دنبال مقصر نگردید، فکر نکنید با عذرخواهی از طرف مقابلتان او پرروتر می شود، یا اینکه بگویید «کاری می کنم تا ادب شود» در عوض از علایق مشترکتان با هم صحبت کنید و در پی یافتن سرفصل های تازه در روابط خود باشید.
در زندگی مشترک وجود شرایط بحرانی امری طبیعی است. از همین رو، بکوشید در برخورد با بحرانها از سرزنش همسرتان بپرهیزید و با صبوری مسایل را بررسی کنید و به فکر کسب انرژی بیشتر برای ادامه زندگی مشترکتان باشید.
به همسرتان اعتماد کنید. زیرا پیگیری و مراقبت بیش از حد، مقاومت و بی اعتمادی ایجاد می کند. پس حتی اگر می دانید وی کاری را نیمه تمام خواهد گذاشت، باز هم از خود بی اعتمادی نشان ندهید.
برای زندگی برنامه داشته باشید، کار کنید برای زندگی اما هرگز زندگی نکنید برای کار.
برای ایجاد صمیمیت، تفاهم و حفظ طراوت روحی، لازم است به خواسته های یکدیگر توجه کنید و هرگز رفتارهای یکدیگر را مسخره ننمایید و آن را بچه گانه به حساب نیاورید.
با ترس احتمالی از آینده، لحظات کنونی را از دست ندهید. با داشتن هدف معین برای رسیدن به آینده ای روشن برنامه ریزی کنید و به آینده خوشبین باشید، چون تفسیر شما از حوادث ممکن است زندگی را به کامتان شاد و شیرین یا تلخ و اندوهبار کند، پس بکوشید همواره موفقیتها و شادیهای زندگیتان را به خاطر بسپارید.
همسر، شریک زندگی است. بنابراین، در همه امور با او مشورت کنید و هرگز نظر خود را به وی تحمیل نکنید.
مهمترین نیاز انسان پس از نیازهای فیزیولوژیک و امنیت، نیاز به احترام است. پس با احترام و توجه مثبت به همسرتان زمینه مهرورزی و خودشکوفایی را در او فراهم آورید.
ازدواج جایگاهی برای رشد انسان است. از همین رو، برای پرهیز از آسیب پذیری باید یکدیگر را بهتر بشناسید و تا انتها با هم باشید. زیرا زوجین ضمن تعهد نسبت به خوشبخت کردن طرف مقابل، خود نیز باید در زندگی مشترک احساس آرامش و رضایت خاطر داشته باشند و تنها در این شرایط است که آنان نسبت به خود احساس خوبی خواهند داشت و از خودگذشتگی برایشان ساده تر می شود و زوجین را در زندگی مشترک به مغناطیسی تبدیل می کند که به طور دایم یکدیگر را جذب و حمایت می کنند.